Mijn broer videobelde met de bovenkant van zijn hoofd onderin mijn telefoonscherm, voor advies over de aansluiting van zijn printer. Die moest met een draadloze verbinding gekoppeld worden aan zijn computer en hij had een halve dag met een collega-nitwit geprobeerd om het ding aan de gang te krijgen. Ik gaf een telefonische snelcursus, waarbij ik probeerde om alles stapje voor stapje uit te leggen, aan te geven wáár een volgende stap stond, waar ie moest aanklikken, waar ie ‘nee’ moest kiezen of ‘verder’ moest drukken. Nu heeft hij in een Engelstalig land gezeten, dus elk commando dat ik aan hem doorgaf stond bij hem in ’t Engels op zijn scherm en dat las die kruin onderin mijn telefoonscherm dan voor. Nu weet ik toevallig van Engels nog minder dan van computers. Keer op keer liep mijn cursus vast. Dan had ie weer op een verkeerd knopje geduwd of kon niet vinden wat ik riep. Dat laatste kon na drie kwartier overigens de hele buurt wel volgen want mijn raam stond ’s morgens open om de boel in huis een graadje te koelen. Mijn sjattepoemel kwam haastig naar boven het raam dichtmaken, want hij schaamde zich rot voor de buurt. Terwijl ik vond dat ik me nog aardig inhield. Ik probeerde m’n broer eerst via het schermpje op de printer de WIFI-verbinding tot stand te laten brengen. Dat mislukte. Niet in ’t minst omdat het Engelse schermpje heel andere dingen weergaf dan de Nederlandse versie bij mij. Toen loodste ik ‘m naar het installatieprogramma op zijn laptop, waarbinnen hij ’t telkens klaarspeelde om op een ander scherm terecht te komen dan het simpele installatie-pad, dat ik op mijn scherm voor me had staan. Ik besloot ook die route af te sluiten en vroeg hem het installatieprogramma, geschikt voor deze printer, op te zoeken en daarvan dan alle stappen rustig met me te doorlopen. Er volgde eerst een kwartier waarin ik ‘m moest verdietsen hoe je dat opzocht, waar je naar toe moest, hoe je dat deed en wat je moest antwoorden of klikken bij iedere stap. Telkens als de computer bij een bewerking ‘even geduld’ weergaf, of zo’n kringelend cirkeltje ten teken dat ie bezig was, kwam er een kreet vanonder de kruin op mijn telefoonscherm ‘hij loopt weer vast!’ en hij duwde onmiddellijk een ander knopje naar keuze in. Na anderhalf uur meldde de haarkruin op mijn telefoon ‘Hé! Hij doet ‘t!’ Hij bedankte mij uitvoerig, terwijl ikzelf bij god niet meer wist, hoe ik die printer zo ver gekregen had ondanks al zijn sabotage-activiteiten. Achteraf gezien had ik misschien tóch beter een printer kunnen kopen die je met een kabeltje aansluit. Die fase waarvan ik dacht dat ze die in Kameroen hadden overgeslagen. Mijn broer videobelde weer. De printer deed het wel, maar de afdruk stond maar half en omgedraaid op papier. Ik loodste hem naar ’t knopje van de afdrukstand. ‘Verrek’ riep de kruin op m’n telefoon, ‘hij doet ‘t! Je bent geweldig!’ En dát klopt.
Meer uitgelicht
15 april 2025 - Omwegen-42 staat nu op mijn website (zie OMWEGEN) VUURROOD Gebieden, zoals Snow Canyon en de Valley of Fire , krijgen deze benaming niet voor niets. De...
Weten wat Pasen is, was vroeger al een hele klus, toen de kapelaan je alle vieringen en feesten klassikaal in je kinderhoofdje kwam stampen. Tegenwoordig mag je al blij zijn al...
Wat was het een leuke avond! Wij zijn trots en blij dat de bewonersavond op 9 april in het Wielderhoes zo gewaardeerd werd door onze bezoekers. Met een interactieve sessie hebb...
