Laatst een grote kop in de krant ‘Directeur is onterecht op staande voet ontslagen’. Lijkt me een duidelijke conclusie van de rechter die die uitspraak deed. Met de nadruk op ‘lijkt’. Want, zei meneer de rechter erbij ’de directeur in kwestie gedroeg zich ongepast’. Dan denk ik ‘Heuh?’ Ze hadden hem op staande voet ontslagen bij dat bedrijf vanwege ongepast gedrag. Dat was onterecht, roept de rechter, maar hij vindt het wel zéér ongepast gedag. Hij blijkt alleen ‘op staande voet’ een te zware straf te vinden. Hij ontbindt de arbeidsovereenkomst. Kijk, dat die man na zo’n conflict niet meer directeur kan zijn, kan ik me levendig voorstellen. Waarschijnlijk vindt die directeur dat zelf ook na dit akkefietje. Het bedrijf vond dat tevoren al. Dat bedrijf was, blijkt uit hun relaas, al vrij snel na zijn aanstelling niet content met ’s mans werkwijze en de manier waarop hij afspraken negeerde en manipulatief optrad, waardoor de onderlinge verhoudingen vertroebeld waren. Zoals dat dan hoort, had het bedrijf de man van haar bedenkingen in kennis gesteld en aangegeven de aanstelling te willen beëindigen. Ik zou dat dan ‘niet naar verwachting functioneren’ of desnoods ‘niet naar behoren functioneren’ noemen, maar niet, zoals de rechter nu beaamt ‘zeer ongepast gedrag’. Dat doet een veel ernstiger vergrijp vermoeden. Iets wat niet ‘zomaar’ een ontslag rechtvaardigt, maar een ontslag op staande voet. En jawel hoor: er blijken naast het al beschrevene inderdaad nog veel verschrikkelijker dingen gebeurd te zijn: na het niet al te florissante functioneringsgesprek kwamen er klachten binnen over ‘grensoverschrijdend gedrag’. Dát is andere koek. Het bedrijf startte een onderzoek, zoals dat hoort, en zette de man hangende de uitslag op non actief, en ook dat is in dit soort gevallen heel gangbaar. Keurig. Uit het onderzoek bleek dat de man herhaaldelijk ongepaste opmerkingen over de kleding van een ondergeschikte vrouw gemaakt had. Dan denk ik aan opmerkingen als ‘Goh, in die blouse komen je borsten lekker uit’ of ‘Nylons winden me op’ of erger. Nee, in dit geval had de directeur zich vergrepen aan uitspraken als ‘Wat een mooie jurk’, ‘Wat zie je er leuk uit vandaag’, ‘Ik houd van vrouwen in een pak’. De vrouw voelde zich daar hoogst onprettig bij, maar durfde niks te zeggen omdat hij de directeur was. Dit noemde het bedrijf dus ‘volstrekt ontoelaatbaar gedrag’ en de rechter ook. Die vond alleen dat ‘op staande voet ontslaan’ te zwaar. En hier stopt bij mij ieder begrip voor de situatie. Ik wéét dat er tegenwoordig op talloze plaatsen sprake is van grensoverschrijdend gedrag en dat steeds meer mensen zich daar doorgaans terecht tegen verweren. Maar de meeste mensen trekken leuke kleren aan om er leuk uit te zien. Als dan ‘Wat een mooie jurk’ volstrekt ontoelaatbaar wordt, vraag ik me in gemoede af of we allemaal gek geworden zijn, inclusief die rechter. Maar ik zeg liever ‘zou het mogelijk zijn dat een rechter niet zuiver tikt?’. Anders sta ik dadelijk voor ’t hekje bij dat figuur. Vanwege grensoverschrijdend gedrag,
Françoise
