Er waren tijden dat ik van Haarlem alleen de naam wist. Ik wist ook ongeveer het rode bolletje aan te wijzen op de grote aardrijkskundekaarten op de lagere school, maar dat kon dan ook Hillegom of Bennebroek zijn. Ik keek niet op een bolletje. Meester Houben wel. Die zei ook dat Haarlem de hoofdstad van Noord-Holland was, terwijl ik vond dat Amsterdam dat was. Dat was groter en dat wist ik te liggen. Kortom over aardrijkskunde hadden meester Houben en ik wel eens meningsverschillen. Later heb ik mijn onwetendheid over dat deel van onze aardbol een beetje goedgemaakt dankzij Kruidvat. Kruidvat had een paar decennia geleden een voordeelactie: je kon er tegen een spotprijsje een NS-dagkaart kopen, waarmee je een godganse dag kriskras door Nederland kon reizen. Een soort Tienertoer voor volwassenen. Mijn sjattepoemel en ik maakten daar ruim gebruik van: we bedachten namelijk dat je er levend Monopoly mee kon spelen. We bezochten Velperplein en A-Kerkhof, de Coolsingel zo goed als Vreeburg, Neude en Bilstraat. Uiteraard kwamen we op die manier ook terecht op de Zijlweg, Barteljorisstraat en Houtstraat. Waarom Noord-Holland twéé steden op het Monopolybord had liggen, terwijl er geen Munsterplein Roermond of Vrijthof Maastricht op stond, heb ik me nooit afgevraagd, maar dankzij Kruidvat wist ik opeens dat de Barteljorisstraat terecht om de hoek lag van de Gevangenis, waar je doorgaans ‘slechts op bezoek’ kwam. Haarlem bleek een verdraaid mooie stad, met prachtige gevels en straatjes, hofjes, veel groen. Wij houden van Jugendstil en waren op slag verliefd op het station van Haarlem: een Jugendstiljuweeltje. Haarlem had het oudste station van Nederland, had meester Houben mij geleerd. En ik dacht dus nu dat dat dat mooie Jugendstilgebouw was. Dat de eerste spoorlijn, mét stations, er al in 1839 was en Jugendstil rond 1900, vergde wat meer geschiedkundig inzicht dan waar ik over beschikte. Waarbij ik in gedachten andermaal meester Houben zaliger woest instemmend zie knikken. Voor het oudste station had ik Kruidvat niet nodig gehad, daarvoor hoef ik maar naar Valkenburg te fietsen. DIE hebben nou het oudste. Maar Haarlem had veel meer. Een prachtige, gezellige Markt, geflankeerd door onder meer de St. Bavo en een monumentaal gemeentehuis bijvoorbeeld, maar feitelijk is zwerven door de héle binnenstad de moeite meer dan waard. Mijn sjattepoemel had al zwervend een gebouw ontdekt waar hij helemaal lyrisch van werd: het verenigingsgebouw van ‘Zang en Vriendschap’, het Haarlems Koninklijk Mannenkoor. Mijn schat zingt bij Caecilia Gulpen en hij wist dat het Haarlems Mannenkoor het oudste koor van Nederland was. Hij moest en zou dus even stiekem binnen kijken in die zangtempel van dat gerenommeerde koor. ’n Walhalla van de mannenkoorzang. Zijn dag was goed. Nu, jaren later, komt daar nog een schep bovenop: 3 Juni, 16:00 uur zingt het Haarlems Mannenkoor in Maastricht in de St. Jan aan ’t Vrijthof. En, je gelooft ’t niet, met Caecilia Gulpen! Mijn sjattepoemel zingt dus bij ’t Haarlems Mannenkoor. Vindt ie zelf. Meester Houben zou zeggen ‘ik vermoed dat je hier een intelligente vergissing maakt’. Maar ik laat ‘m.
Meer uitgelicht
REMINDER : Kunstenaars op de Akelei
10e editie Kunstroute Gulpen-Wittem 2023 KUNSTENAARS OP DE AKELEI Als een van de 104 kunstenaars neem ik tijdens de Pinksterdagen deel aan de tweejaarlijkse Kunstroute Gulp...
De ouderdom komt met gebreken. De WMO ook !
De ouderdom komt met gebreken, ook in ons mooie Heuvelland. Je bent oud, hulpbehoevend, niet heel rijk en je hebt hulp nodig om op de been te blijven. Je contacten brokkele...
