Er schijnt een tweetal Nederlandse kunstwerken op een chip gezet te zijn, die naar de maan getransporteerd is en daar is achtergelaten als een soort tijdcapsule voor Aliens. Die zullen dat over tig duizend jaar daar vinden en dan onmiddellijk enthousiast worden over onze beschaving. Meestal lees ik dat soort berichten een paar keer omdat ik m’n ogen niet kan geloven, maar het is dus echt waar. En ’We’, ‘Wij Nederlanders’ schijnen maar wat trots te zijn, dat ‘We’ een bijdrage aan dit belangwekkende project hebben geleverd. Nou; ik niet. Op de eerste plaats omdat ik niet in Aliens geloof en omdat ik aan die kunstwerken niks aan vond. Zo er al Aliens bestaan, vraag ik me af of die er wél belangstelling voor hebben over een paar duizend jaar en of dat bijdraagt aan het begrip van onze beschaving. In een tijdscapsule duw je naar mijn idee elementen die goed het tijdsbeeld weergeven, zodat die Aliens zich een beeld kunnen vormen van de zaken waar wij ons vooral mee bezig hielden, die wij belangrijk vonden. En dat lijken me nou niet twee afbeeldingen van schilderijen van een volslagen onbekende Nederlander. Voor de niet Aliens onder ons: hij heet Bram Reijnders en zijn werken ‘geven de slachtoffers van de klimaatcrisis een gezicht’. Hebben we die Aliens nu niks beters te bieden dan wat kleurige plaatjes van een wereldramp, waarin we zelf maar amper geloven terwijl we er middenin zitten? Maf om die Aliens lastig te vallen met iets, waarvan een groot deel van de wereld zegt, dat ’t niet bestaat en de rest er zich geen klap aantrekt? Had dan met de maanlander die die kunstwerken heeft meegenomen wat spul meegegeven waar mensen op deze aardkloot zich écht druk om maken. En dan bedoel ik niet eens oorlogen en akelige pandemieën, want als dáár iets van op televisie komt, zappen we zelf onmiddellijk naar chateau Meiland. Nee, geef die Aliens iets, waar ze wat langer over moeten puzzelen om te ontdekken wat we belangrijk vinden. Zoiets als de hiërogliefen uit de Egyptische piramides, het Spijkerschrift. We hadden bijvoorbeeld aan dat Maanruimteschip, de Odysseus, een nootmuskaatnoot mee moeten geven. Geen Aliën die dan snapt wat dáár dan zo belangwekkend aan is, maar knappe, geschiedkundige Aliëns zouden dan na lange studie ontdekken dat wij ons hier in Nederland in 2024 bijvoorbeeld druk beijverden om straatnamen als ‘Nootmuskaatstraat’ door te gaan strepen: weg met de Nootmuskaatweg. Omdat onze VOC-voorouders eeuwen daarvóór een heel dorp hadden uitgemoord om aan nootmuskaat te komen. Eenmaal tot die ontdekking gekomen, zouden die Aliëns dan nieuwsgierig de planeet aarde zelf bezoeken en daar, helemaal in de lijn van die nootmuskaatgeschiedenis, ontdekken dat we op aarde, inplaats van aan milieurampen en oorlogen oplossen, onze tijd in 2024 besteedden aan het weghalen van de houten paarden uit de stoomcarrousel van de Efteling omdat wij toen pas doorhadden dat die kinderen aanzetten tot dierenmishandeling. Dát is tenminste nieuws voor Aliëns. Dáár hebben ruimtewezens wat aan. Hebben ze tenminste wat te lachen.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Dur ovend vilt Ich vang dich op En kroep dur Stillekes neave Dur ovend vilt Ich schleat mien auge Loat ut dinke los Hot mien wunsche vas Dur ovend vilt zonger aa...
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
