Het viel me laatst bij Facebook op dat er in februari opvallend veel vrienden jarig waren in vergelijking tot andere maanden. Nader onderzoek liet in januari een geleidelijke klim naar dat hogere getal en in maart een langzame daling naar een meer gemiddelde score zien. Alleen rond november zat nog zo’n vreemd piekje aan jarige Facebookvrienden, zij ’t veel kleiner dan in februari. Mij maakte het reuze nieuwsgierig. Ik ken natuurlijk het Babyboomverhaal, waarin in een bepaalde periode heel veel baby’s geboren zijn, maar die piek ging over járen en werd door de geleerden toegeschreven aan het feit dat men na de oorlog optimistischer richting toekomst keek en zich dus enthousiaster op de productie van nieuwe wereldburgers stortte. Externe factoren kunnen de boel dus beïnvloeden. Wat zeg ik? Kúnnen? Kinderproductie is vaak zelfs heel precies aan externe gebeurtenissen te koppelen. Denk maar eens aan die langdurige stroomuitval in Amerika, waarna, negen maanden later, een behoorlijke piek in de geboortecijfers volgde. Ik kan me daar iets bij voorstellen: Mensen die in de lift bleven steken en kennelijk besloten om samen iets creatiefs te verzinnen om de tijd te doden. Of ze gingen bij gebrek aan verlichting en televisie massaal vroeger naar bed, konden op dat vroege uur de slaap niet zo gauw vatten en kwamen toen op heel andere ideeën. Ik noem maar wat; ik ben er niet bij geweest. Maar ja; daarmee heb ik mijn piekjes onder jarige Facebookvrienden nog niet verklaard. Ik besloot ook in dit geval eens negen maanden terug te rekenen. Als ik vanuit de overproductie in februari negen maanden terugreken kwam ik rond mei uit en daar kon ik dan moeilijk een plausibele verklaring bij verzinnen. Wat voor piekje levert mei? In mei leggen alle vogeltjes een ei, dat wel. Maar dan zou de piek dus een flinke tijd eerder liggen. Tot ik me opeens realiseerde, dat het proces van eitje naar eindproduct bij die vogeltjes een stukje minder tijd vergt dan bij mensen. Misschien dat de eerste zonnestralen en ontluikende natuur, die de mussen aan ’t nestje bouwen zetten en hun de lente in de kop brengen, (met alle gevolgen vandien), ook ons op ideeën brengen. Per slot hebben wij óók de neiging om rond die tijd het nestje weer in orde te maken, noem grote schoonmaak, nesteldrang en alle drangetjes waar vooral veel vrouwen dan last van hebben. Ik niet, maar ik heb dan ook noch een blank geschrobde lentestoep, noch kindertjes. Misschien doen zij ’t zelfde als die vogeltjes en gaan tegelijk met de kippen op stok. Waarbij ik met stok dan niet ’t houtje bedoel. Alleen ’t piekje in november is dan nog niet verklaard. Als ik dáár 9 maanden aftrek, kom ik rond carnaval uit. Da’s geen verklaring dus. Tenzij natuurlijk de polonaise ietsje langer doorgegaan is dan wij hebben gezien. Mogelijk. Maar dan weet ik ’t niet. Zogauw ik links een polonaise zie aankomen, ren ik naar rechts. Vandaar dat ze mij dat piekje in november óók niet kunnen aanwrijven.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Dur ovend vilt Ich vang dich op En kroep dur Stillekes neave Dur ovend vilt Ich schleat mien auge Loat ut dinke los Hot mien wunsche vas Dur ovend vilt zonger aa...
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
