Ik heb ’t eerder gehad over pappa’s afgrijzen als ie de prijsontwikkeling na invoering van de euro had moeten meemaken. Ik heb een verhaal gewijd aan het feit dat ie een stevig aantal suggesties zou hebben om het Europarlement te laten bezig gaan met hoognodige belangrijke samenwerking inplaats met regelgeving over pietluttige dingen. Dit verhaaltje gaat over hoe verwonderd hij zou zijn bij de hoofdrol die milieu en duurzaamheid in de EU anno vandaag spelen. Hij zou de mensen uitlachen die doen alsof ze recycling hebben uitgevonden. Hij zou ze vertellen over de schillenboer die vroeger door de straat kwam om voer voor zijn dieren te verzamelen, de lommelenboer, die oude kleding ophaalde, die als grondstof diende voor nieuwe kleding en ander nuttig gebruik. Die lommelenboer stimuleerde het inleveren door kinderen die met oude kleding aankwamen een molentje of een rolfluitje te geven. Ik heb zelf ooit de goeie jas van mamma van de kapstok gehaald en ingeleverd om zo’n molentje te krijgen. Bij mij was het recyclen dus zelfs een beetje doorgeschoten. Feit was dat wij recycleden lang vóór de huidige klimaatapostelen; het was bij ons gewoon dagelijkse praktijk. Oud papier en oud ijzer leverde geld op, aluminium flessendoppen en zilverpapier werden fanatiek gespaard en brachten geld op voor de missie. Maar ook in het huishouden zelf werd gerecycled. Op oude foto’s zie je dat mamma in jaar één een blauwe jurk met grote witte bollen droeg, in jaar drie droeg mijn oudere zus een blauwe jurk met grote witte bollen, in jaar vijf droeg mijn één na jongste broertje een blauwe pofbroek met witte bollen, die in jaar zes door mijn jongste broertje gedragen werd. Dankzij de verstelnaaister. Kleren doorliepen de generaties. Pappa bewaarde oude spijkers en krammen, die hij rechtsloeg voor hergebruik, mamma bewaarde, toen de diepvries kwam, de lege boterkuipjes om er spul in te doen dat ze bewaarde voor later. In de tuin hadden we onze eigen composthoop. Kortom pappa zou ze uitlachen als ze nu deden alsof ze iets nieuws hadden uitgevonden. Maar we zouden ook kunnen rekenen op zijn voortdurende neiging om met simpele middelen bestaande dingen slim te gebruiken. Hij bedacht vaak vernuftige uitvindingen. Zo had ie door ’t huis kabeltjes naar alle slaapkamers gelegd, waaraan een bel zat. Die kabeltjes kwamen allemaal uit op een paneeltje naast zijn bed. Als hij ’s morgens alle negen kindertjes, ieder op hun eigen tijd, uit bed moest roepen, drukte hij op de desbetreffende bel. Die had ie zóver van het bed opgehangen dat het slachtoffer wel uit bed moest om een knopje in te duwen ten teken dat ie op was. Als Pappa nu zag dat er zonnepanelen kwamen en airco’s zou hij voorstellen om die twee aan elkaar te koppelen. Als je de meeste behoefte had aan koeling, leverden die panelen juist het hoogste rendement. Ideale combinatie. Gratis en niet vervuilend. Pappa zou best een inspirerende aanwinst kunnen zijn voor de EU. Dus toch jammer dat ie nooit Europapa geworden is …..
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Dur ovend vilt Ich vang dich op En kroep dur Stillekes neave Dur ovend vilt Ich schleat mien auge Loat ut dinke los Hot mien wunsche vas Dur ovend vilt zonger aa...
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
