Eind 1969 werd er, vooral door jongeren, studenten, linkse groeperingen massaal geprotesteerd. 1970 Op de Dam in Amsterdam deed een strijdbare groep vrouwen van zich spreken. ‘De Dolle Mina’s‘. Ze schreven, staande op de trappen van het monument met lipstick de tekst ‘Baas in eigen buik’ op hun buik. Het ging daarbij om het recht van de vrouw een beslissende stem te hebben als het om kinderen krijgen ging. Maar die kreet werd basis voor een veel bredere emancipatiebeweging. Hun roep om emancipatie voerde tientallen jaren in allerlei vormen en intensiteiten de druk op om vrouwen gelijk behandeld te krijgen. Sedertdien is er meer dan een halve eeuw verstreken en ik heb het donkerbruine vermoeden dat er, op de keeper beschouwd, maar in slakkengang vooruitgang is en wordt geboekt. Maar men voelt zich toch zó vooruitgegaan dat in diepe minachting vanuit de ‘cultuureigen’ religie neergekeken kan worden op andere religies, omdat die mijlenver achterlopen als het gaat om de rol van de vrouw. Iets dat voor veel mensen hun oordeel voedt dat bijvoorbeeld de Islam een achterlijke godsdienst zou zijn. Hier in onze streek doen dat bijvoorbeeld degenen die roepen dat ze wat emancipatie betreft gelukkig kunnen terugvallen op de bijdetijdse christelijke, in onze streek vooral katholieke, geloofscultuur. En ze zien met name de islam als een levensgrote bedreiging van dat grote goed, die culturele verworvenheid. Ik vind het juist uitermate vreemd om nota bene rond de normen en waarden rond de gelijkheid van vrouwen en mannen, ons te spiegelen aan de opvattingen van onze moeder de heilige kerk. Nota bene de bakermat van de tweederangs en ondergeschikte rol van de vrouw. Met de bijbel als maatlat. Zoals de thora bij joden, de koran bij de moslims. Precies zo. Het ‘de vrouw volgt de man’ is dan wel, zéér tegen de wil van de christelijke partijen, al in 1958 uit het huwelijksrecht geschrapt, maar juist binnen die kringen zou ik toch niet als eerste gaan zoeken als het om emancipatie gaat. Volgens de Grondwet ‘is eenieder voor de wet gelijk’ maar some pigs are in de kerk toch écht wel more equal than other pigs’. Ga maar eens luisteren op het partijcongres van de SGP. Al die christelijke clubs die er jarenlang voor gezorgd hebben dat vrouwen, als zij trouwden, ontslag moesten nemen en daarmee een ontstellende macht aan kostbare talenten door het riool hebben gespoeld. Instituten waarin tot op dit moment geen vrouw op gelijke voet meebeslist, niet echt mee mag praten. Iets dat we gek genoeg ‘gewoon maar’ geaccepteerd hebben. Ja, óók de vrouwen. Die zijn nu kwaad dat ik hier hún cluppie aanval. Die intussen wel graag tradities met eeuwigheidswaarde in stand houden, waardoor met carnaval de prins de norm blijft, vrouwenvoetbal letterlijk minderwaardig is, leidinggevende vrouwen in de minderheid en gelijke arbeid nog steeds ongelijk betaald. Boodschap aan alle schreeuwers tegen ‘achterlijke andere religies’: als je ’t aan de ‘vertrouwde kerken’ overlaat, had Dolle Mina de juiste protestmethode: dan kun je emancipatie op je buik schrijven.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Dur ovend vilt Ich vang dich op En kroep dur Stillekes neave Dur ovend vilt Ich schleat mien auge Loat ut dinke los Hot mien wunsche vas Dur ovend vilt zonger aa...
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
