Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. Het stond natuurlijk niet officieel vast, dat Piet en consorten de boel aanlengden, maar wij gingen daar eigenlijk allemaal vanzelfsprekend vanuit. Piet & Co. was voorloper van magere melk avant la lettre, lang vóórdat halfvolle melk officieel bestond. Laat staan het huidige prijsverschil van € 1,79 voor 1 liter vol tegenover € 1,49 voor een liter halfvolle melk: Piet vroeg die 1,79, zij het in guldens en leverde voor 30 cent gewoon water. Nu moet ik daar niet postuum verontwaardigd over doen, want als wij in Roermond oud papier gingen inleveren, dan maakten we in de gebundelde krantenstapels de middelste kranten zeiknat, zodat het gewicht van onze stapels behoorlijk steeg en de opbrengst navenant. En ach, bij die melk, kwamen de flessen en de pakken en werd het aanlengen dus moeilijker. Tenzij je ook dát professioneel aanpakte. Ik herinner me nog het voorbeeld van de Herschi Frisdrankenfabriek in Hoensbroek. ‘Herschi’ kwam van Herman Schiffers en Herman was minstens zo slim als Piet de melkboer. Herschi bracht op enig moment bronwater op de markt. ‘Water uit de Roodborn-bron’ stond er op het etiket. Het was lekker water, dus daar werd een goede prijs voor betaald. Totdat iemand erachter kwam, dat Herman zijn bronwaterflessen gewoon vulde met kraanwater. Boze klanten sleepten hem voor de rechter, maar Herman liep nadien fluitend de rechtszaal weer uit: hij had niks fout gedaan. Hermans kraanwater kwam écht uit de Roodborn en dat had hij keurig op de fles gezet. Je ziet: als je slim omspringt met water kun je rijk worden. Dat hééft weliswaar een zweempje van oplichting, maar staat voor mij op één lijn met de verkoop van Berliner Luft onder de Brandenburger Tor. Toeristen kopen dat in blik. 11 Euro per blikje. Ik verdenk ze ook nog wel eens dat die stikdure blikjes made in Taiwan zijn of zo, omdat daar de lucht goedkoper te verpakken is. Wie zoiets koopt, is zelf schuld. Maar diezelfde truc met gebakken lucht valt me al jaren op bij met name fabrieks-aangeleverd vlees, dat steeds vaker en nadrukkelijker zeiknat in een bakje ligt. Geïnjecteerd met water, weet iedereen, maar iedereen blijft braaf dat water inslaan voor de prijs van filetlapjes. Ik had van de week weer zo’n bakje waar ’t vlees letterlijk in drééf. Ik heb ’t bakje gewogen mét de plas water erin en dat woog 39 gram, zonder het water 23 gram, even persen op de filetlapjes leverde nog eens 50 gram op. Per saldo zat er dus gegarandeerd nog méér in mijn vleesaankoop, dat niets met vlees te maken had. Piet de melkboer en Herman Schiffers hebben elke dag in duizenden supermarkten opvolgers. En wij, stommeriken, zijn de waterdragers. Tenzij we met z’n allen besluiten om vanaf nu ’t water bij de WML te kopen en ’t vlees bij een echte slager.
