Griep
Ik was ver heen. Er was geen dag en geen nacht. Er was wel een woord, dwingend en zeurderig. Het klonk als KOLMMMN...
De tijd vlood heen. Ik ontwaakte uit een smeltkroes van hoest, schrijnende keelpijn en tranende ogen. Het woord was er nog steeds, nu luid en duidelijk COLUMN !
Mijn zelf opgelegde plicht roept maar ik ben te laat, de datum is verstreken, mijn Column is niet verschenen. Wat zou ik ook alweer schrijven? Er daagt mij iets over de herfst. Iets dichterlijks zoals, October zet stil het herfsgetijde in en De bomen kaal door stilte en mist omgeven. Het komt me bekend voor, misschien van een dichter. Plagiaat mag niet. Ik speur op de site van HalloHeuvelland. Is er al over de herfst geschreven? Jazeker, ruimschoots en op tijd. Mijn stukje is ouwe koek!
Wat nu? Ik ben nog te suf voor iets doordachts of spiritueels. Misschien de tuin? Vertrouwd terrein voor mij, maar ook wel wat uitgekauwd. Er borrelt nog een dichtregel naar boven. Ik ben een tuinman niets dan dat, met aarde en met mest bespat. Ook al plagiaat van een vergeten dichter uit de oudheid.
Ik ijl na, de koorts is nog niet geweken.
Ik geef het op en vraag vergeving voor mijn nalatigheid.
Tekst en tekening Alberdina Calsbeek
