Ze zijn bijna aandoenlijk zo rond koningsdag; al die verhalen rond koningshuis, koninklijke familie, prinsesjes, paleis en monarchie. Of Maxima weer d’r tasjes deelt met de prinsessen, hoe subtiel de stripjes op de hakkenschoenen van Amalia waren afgestemd op het schouderbandje. Glossy’s in ’t kwadraat als ‘Royals Extra’ geven de ongeblurde opnames achter de koninklijke voordeur. ‘Royals Extra’ heette vroeger ‘Dynasty’. Zoals die serie op TV over de Ewings, oliebaronnen, met hun immense rijkdom, de glitter en glamour, tegenover alle trekjes en (on)hebbelijkheden die hen toch weer iets meer terugbrachten tot het gewone huis-tuin-en-keuken-niveau van bijna nét gewone mensen. Zoals bij de Ewings brave Bobby en onbetrouwbare JR herrie maakten, gebeurt dat in het sprookje van het Engelse koningshuis ook. Alleen heet Bobby daar William en maakt Harry herrie. Harry verstoort ’t sprookje. Niet vieze ome Andrew, terwijl die naar mijn idee feitelijk de grote boze wolf is. En niet alleen de glossy’s en roddelbladen doen mee, de krant, de nieuwsberichten, de praatprogramma’s, specials en tegenwoordig zelfs podcasts storten zich op het royale sprookje dat zich in het Nederlandse verre kasteel afspeelt. Het ‘ze trouwden en leefden nog lang en gelukkig’ interesseert minder; dat Charles trouwt, okay, maar op welke rij zit Harry? We willen vooral de vlekjes op het blazoen zien, de uitglijers, de stappen naast de route, de katjes in het donker. Wat dat betreft, mis je sprookjesfiguren als Bernhard sr, die zelfs toen het sprookjesboek al voorgoed gesloten was, er nog gauw een bijlage aan toevoegde. Waarvoor hij waarschijnlijk dik betaald is geweest, zoals voor nog wel meer van zijn sprookjes. Daarbij vergeleken is Bernhard jr. slechts een sprookjesfiguur van de soort van die whizzkids, die nog op de middelbare school een slimme App bedenken die ze voor een paar miljoen verpatsen. Omhooggevallen rijken omdat ze het geld laten rollen langs plaatsen, waar de dubbele hoeveelheid geld eraan blijft plakken. Dat is slimheid, die iemand van ons óók bereiken kan. Al dan niet eerlijk. Dat is dus geen sprookje. Het wonderlijke bij de échte koningshuisverhalen is de volstrekte onbereikbaarheid van het voetstuk waarop die mensen staan. Die zijn gewoon geboren met eenzelfde navelstreng als jij en ik, maar losgeknipt boven een wiegje dat in Paleis Ten Bosch stond, of Drakensteyn of Soestdijk. En vanaf toen was niks meer normaal en wilden we zo’n jongetje of meisje opeens handjes geven en zeiden u en majesteit, terwijl het net zo’n snotjongens of leuke of minder leuke meisjes waren dan die van bij ons uit de straat. Maar voor hén zingen we ‘oranjeboven’ of ‘waar in ’t bronsgroen eikenhout’, gaan ermee op de foto en proberen ze zelfs áán te raken. De dag van ons leven. Koningsdag was nog nooit zo mooi en uitbundig als dit keer. Lee Towers. You never walk alone. Dat was te zien. En ik? Ik stond ook dit keer weer niet te juichen. Zelfs niet over de vrije dag. Want die heb ik die andere 364 dagen ook. Nee. Ik geloof gewoon niet in spróókjes.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Dur ovend vilt Ich vang dich op En kroep dur Stillekes neave Dur ovend vilt Ich schleat mien auge Loat ut dinke los Hot mien wunsche vas Dur ovend vilt zonger aa...
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
