Sociale media zijn niet meer uit het straatbeeld, uit de huizen, uit de hoofden van miljarden weg te denken. ‘We’ kunnen niet meer zonder. Onzin natuurlijk. Dat kunnen we best. Er zijn er die er niet aan beginnen. Er zijn er die het haten. Maar, het is een allesbeheersend medium geworden. Het kan maken en breken. Waar vroeger pesten mensenlevens volslagen kon vergallen, worden nu mensen via het telefoonschermpje in veelvoud vaak beledigd, bedreigd, afgebrand, beschimpt, gedemoniseerd. Vaak anoniem, in steeds groter mate ook schaamteloos met naam en toenaam. Dat is vaak de taal van nu. Die drijft nu een veelvoud van de vroegere live gepesten digitaal tot wanhoopsdaden. Een fenomeen dat niet alleen getolereerd lijkt te worden, maar ook geaccepteerd, wat zeg ik, overgenomen en eigen gemaakt als normaal. Risicoschade van een groot goed: moderne communicatie. En dat is maar een klein deel. Ik heb laatst al verteld dat door die apparaten het gewone praten met elkaar sterk gereduceerd, zo niet verdwenen, is. Ik vertelde dat ik juichte toen op scholen die dingen verboden werden en de jeugd dat zelf als positief ervoer. Volwassenen doen er langer over om dat te ontdekken. Ik heb stelletjes gezien die gezellig met elkaar uit eten gingen en letterlijk de héle maaltijd ieder op hun schermpje zaten te friemelen en te staren. Kennelijk vonden ze dat ding interessanter dan degene die tegenover hen zat. Tenzij hij natuurlijk naar haar zat te appen: “Schat, hoe vond jij de biefstuk?” Zij: “door achter de aardappelen te kijken”. Werkelijk; kijk eens om je heen, in de bus, in de wachtkamer, op het terras, wandelend door het park; overal staren ze op zo’n langwerpig ding en verliezen verder alle contact met de wereld. Vroeger had menigeen een plank voor de kop, tegenwoordig bijna iedereen een mobieltje. Degenen die de programma’s op zo’n mobieltje bedenken zijn multimiljardair. Omdat ze je ermee dingen kunnen laten denken, laten geloven, dingen kunnen verkopen. Bij elke stap die je op de digitale snelweg wil zetten, komen ze je daarbij lastig vallen met ‘cookies’. Opdringerige dwangberichtjes die je bijna verplichten om hen toestemming te geven je met nog veel méér lastig te vallen. En als zij het niet doen, zijn er SPAM-verspreiders. Lastige, irritante, internetpitbulls. Je zet ze in je Spam-map, ze blijven terugkomen, je meldt ze als ‘ongewenste mail’, ze blijven je stalken. Een van de ergsten, is iemand die zogenaamd van Mc Afee uit meldt ‘dat je abonnement op zijn antispamprogramma verlopen is en je niet meer beschermd bent’. Nota bene: zelf de ergste Spamcrimineel, die ik ken. Nee, tweetjes en appjes maken de wereld niet echt gelukkig. Ook niet als je vicepremier van Nederland bent en door je eigen premier heen twittert. Die boodschap is wél duidelijk. Een duidelijk signaal dat die regel ‘geen mobieltjes in school’ ook voor de Tweede Kamer moet gaan gelden. Misschien werkt, wat bij die pubers werkt, bij hen ook wel. En bespaart een heleboel extra bagger. Langs de digitale snelweg moet veel snel weg.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
