Ik heb hier al vaker gezegd, dat ik me niet met politiek bemoei. Voornamelijk omdat ik vind dat ik er geen verstand van heb, of omdat, zoals mijn sjattepoemel dat zegt in een liefdevolle bui: ‘omdat ik daar geen bal van weet’. Anders zegt ie: ‘omdat je daar te stom voor bent’. Ja, ik heb vaak een vent om op te vreten, maar soms heb ik de neiging dat ook eens echt te doen. Afijn: politiek is niks voor mij. Zo héél af en toe gooi ik wel eens een ideetje van me in ’t gesprek, maar meestal kijkt mijn schat me dan onmiddellijk vernietigend aan. Helemaal als we in gezelschap zijn. Hij vindt namelijk dat HIJ voor schut staat als Ik volgens hem iets doms zeg. De laatste jaren heb ik iets bedacht om de pijn van mijn vermeende politieke achterstand wat te verzachten. Ik zeg niet meer boem-paaf wat ik vind, maar gooi gewoon een belangstellende vraag op tafel. Van de week was het debat op televisie tussen Biden en Trump. Ik zeg tegenwoordig dan niet meer ‘ik vind dat ze die twee bejaarden ergens lekker onder moeten brengen: De één in rusthuis ‘The Barnefelder Chicken’ om nog even te genieten van de dagactiviteiten daar. De ander in een heropvoedingsgesticht met als hoofdvoorziening een groot hek er omheen.’ In plaats van zo’n recht voor z’n raap opmerking, vraag ik poeslief: ‘Hoe zou het toch komen dat ze in een land met 337 miljoen inwoners geen andere kandidaten voor het presidentschap kunnen vinden dan deze twee?’ Dan heb ik niets negatiefs over ze gezegd, maar mag mijn schat zelf bedenken, waarom er bij die 337 miljoen niet minstens 300 miljoen zitten, die, net als ik, overduidelijk zien dat dat machtige land écht niets beters kan nomineren dan een met de dag brozere brekebeen en een elke dag brallerigere kretenslaker. Let wel: één van die twee zit dadelijk aan het stuur van het machtigste land ter wereld. Vroeger riep mijn schat dan ‘Dit zijn doorgewinterde politici, die weten écht wel waar ze mee bezig zijn’. Nu heb ik van de week toevallig wél zitten luisteren en ik kreeg alleen mee dat de één wist dat ie meer en beter kon golfen dan de ander. Nietes, riep de ander. Welles! kwam de één weer. Nietes! Nietes! Wellis! Wellis! Ik vroeg mijn schat of die peuterspeelzaaldiscussie op bejaardenniveau hem nu wat duidelijk had gemaakt over het politieke vermogen van beide heren. Ik zag mijn sjattepoemel aarzelen. ‘Is er nog koffie?’ vroeg ie. Zonder iets te zeggen vulde ik zijn kopje. ‘En?’ vroeg ik. Hij roerde zwijgend. ‘Dat was raar, ja’ kwam het eindelijk wat timide uit zijn mond. Ik besloot het daar even bij te laten. Nu was tenminste IK niet meer raar, maar die twee malloten. Voor vandaag had ik vordering genoeg gemaakt. Dat ik ’t een zielig en beschamend zooitje vind, vertel ik ‘m later wel. Want ik heb dan wel geen verstand van politiek. Maar ik heb wél gelijk.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
