Wie mij kent, weet dat ik geen bier drink. Niet omdat ik het niet lust, maar omdat ik er ziek van word. Niet gewoon een beetje misselijk, nee; na twee glaasjes kan ik een hele volgende dag uitgeschakeld voor miracoli op de bank liggen. Dat heb ik er niet voor over. Ik drink ’t spul dus niet meer. Ik heb bijgevolg dus ook absoluut géén verstand van bier, laat staan dat ik commentaar zou kunnen geven bij een vergelijk van biermerken. Dat wil echter niet zeggen dat ik niks met bier heb. Ik woon in Gulpen-Wittem, met in Gulpen de Gulpener en in Wijlre De Brand. Bij mij komt de associatie met het Paradijselijke Tweestromenland niet alleen door het wonen tussen Gulp en Geul, maar ook tussen het kabbelen van Brand en Gulpener. In Wijlre laten ze op alle komborden bij binnenkomst van de woonkern trots weten dat ze al sinds 1340 dat goudflonkerende drankje brouwden. Nu is dat enkele jaren vóór ik geboren werd, dus ik steek voor dat jaartal persoonlijk niet mijn hand in ’t vuur, maar een echte Wijlrenaar zal waarschijnlijk het idee hebben, dat 1340 een late schatting is. Die vermoedt, dat ze daar vlak na ’t jaar 0 begonnen met Brand. Geen wonder. Als Brand het bier was, waar Limburg trots op was, hoe groot was dan niet de trots in de kraamkamer van dat edele vocht. Wijlre, waar zo’n beetje de helft van de bevolking wel op een of andere manier betrokken was bij dat bedrijf. In de productie, de distributie, de vele kroegen, de toeleveringsbedrijven, het transport, de organisatie. In vele families werkten wel vier of vijf familieleden bij Brand. Maar toen kwam, ondanks de gestage groei van het bedrijf, kennelijk de noodzaak om aan nog grotere schaalvergroting te denken om het hoofd boven de schuimkraag te houden. Het bedrijf kwam in handen van DE speler op de wereldmarkt onder de brouwers: Heineken. Ik heb toentertijd wel eens het mopje gemaakt tijdens een familiefeestje in Wijlre dat Heineken Wijlre uit de Brand geholpen had, maar dat werd niet gewaardeerd. Wat zeg ik? Ze hadden me bijna gelyncht. Hun Brand was Brand niet meer. Automatisering en schaalvergroting bij de biergigant zorgde dat er uiteindelijk nog maar zo’n 50 personen werkten. En toen kwam opeens, donderslag bij heldere hemel, het bericht daaroverheen dat ze de boel helemáál gingen ontmantelen. Met medeneming van het bier waar Limburg trots op was. Ooit schreef je Brand bier met een ‘s, tegenwoordig schrijf je het met dt. Heineken drinkt er geen glas minder om. Zoals ze dat op wereldschaal ook niet doen in Rusland, waar ze zeiden vanwege de Oekraïneoorlog te zullen weggaan. Een jaar later blijken ze alleen de merknaam weggestreept te hebben en er 61 nieuwe merken voor in de plaats gezet te hebben. Ze hadden in Rusland een goed jaar gedraaid. Proost Oekraïne. Als ik bier dronk, stopte ik NU met Heineken drinken. Van sommig drankmisbruik, ga ik zelfs zonder te drinken kokhalzend over mijn nek.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Dur ovend vilt Ich vang dich op En kroep dur Stillekes neave Dur ovend vilt Ich schleat mien auge Loat ut dinke los Hot mien wunsche vas Dur ovend vilt zonger aa...
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
