Help, ons “schiereiland” waar de beek omheen meandert, is weer een stuk kleiner na de recente heftige regelval. Het water was enorm gestegen en de watervloed kwam met een enorme kracht tegen de rechter zijkant van het schiereiland aan. Dat bleef niet zonder gevolgen. Er is zeker een halve meter perceel weg daar.
De hoeveelheid plasticafval die met de beek mee spoelt en bij de linker kant van het eiland blijft liggen, viel deze keer mee. Het afval dat zich daar verzamelt, wordt trouwens regelmatig door mijn wederhelft opgeruimd.
——
Oktober 2020. We hebben inmiddels vier keer visite gehad van mensen van het waterschap. De conclusie was en blijft dat de meander niet beschermd gaat worden. Het meandergebied is dat wel in die zin dat er niets aan veranderd mag worden zolang de beek geen huizen of straten bedreigt. Ook het kleine eilandje met een redelijke hoeveelheid inheemse plantjes gaat niet tegen te veel water beschermd worden. De aarde schijnt helemaal naar de Geul te spoelen om daar een nieuwe plek te vinden en dan nieuwe natuur te vormen.
De boom op de foto is inmiddels omgevallen, het is een katjeswilg die zich daar zelf ter plaatse gevestigd heeft (voor zolang het nog duurt). Hij is nog niet zo oud. Oud zijn wel de geknotte wilgen aan dame andere kant van de beek. Ook daar spoelt de aarde weg. Sommige van de wilgen staan letterlijk met de stam boven de beek maar hebben nog genoeg wortel om ze staande te houden. Ik vind dat eigenlijk best wel indrukwekkend.
