We kennen allemaal die zegswijze dat je moet stoppen op je hoogtepunt. Dat lijkt bij vluchtige beschouwing een goed uitgangspunt, maar ik weet uit betrouwbare bronnen dat in heel veel relaties het bijzonder op prijs gesteld zou worden als hij pas zou stoppen op háár hoogtepunt. Maar dat terzijde. Stoppen op je hoogtepunt is eigenlijk bedoeld als zachte aandrang om er mee op te houden voordat het niet meer leuk is. Ik kwam hierop, toen ik een bericht onder ogen kreeg van de werkgroep die elke twee jaar De Kunstroute in het Heuvelland organiseert. Zij maakten op Facebook melding van een in alle opzichten (weer) geslaagde editie van de Kunstroute. Een keur van kunstenaars op allerlei terrein had zich, verspreid over Gulpen-Wittem, vaak op prachtige locaties, solo of in combinatie, weer met succes gepresenteerd. Ditmaal ook onder ideale weersomstandigheden. Een hoogtepunt. Maar, schreven ook zij, ‘Vaak zegt men dat iets of iemand op z’n hoogtepunt moet stoppen ….’ En dat doet dus nu de werkgroep/het bestuur van de stichting. Na 10 edities vinden ze dat anderen het stokje moeten overpakken; zij zelf stoppen collectief, maar zullen met graagte de fakkel aan anderen overgeven. Dat bericht maakte mij even stil. Ik heb vanaf aflevering één genoten van dit unieke kunstzinnige streekproduct, waarvan wijlen Rob van Wilgenburg aan de wieg heeft gestaan. Ik heb genoten, bewonderd, meegedaan, gekocht ondanks dat ik geen plek meer had, prachtige mensen leren kennen, andere mensen verleid om óók die route te lopen of rijden. Ik ben dat kleine groepje hartstikke dankbaar dat deze gigantische klus steeds klaarde, exposanten verzamelde, locaties aaneen reeg tot aantrekkelijke routes door onze mooie streek, de reclame verzorgde, een solide financiële basis creëerde en bewaakte. Nu zij het penseel van dit kunstwerk willen overreiken aan nieuwe enthousiastelingen mag dat natuurlijk niet zonder dat dankjewel. Maar…… Op je hoogtepunt stoppen, hoeft anderen niet van een hoogtepunt af te houden. Marcelle, een maedje, auch oet Remunj maar net als ik al jááren in Gulpen, nam als kunstenares deel aan vele edities van de Kunstroute, telkens met een keur van artiesten verzameld in haar prachtige woning en atelier. Zij begrijpt net als ik de behoefte van de werkgroep om de luwte in te duiken, maar weigert, net als ik, de mogelijkheid van een volgend hoogtepunt uit te sluiten. Integendeel. Zo zijn wij, Remunjse maedjes, niet. Dat waren we op de MMS al niet. Bij sprankelende ervaringen wordt het verlangen naar een volgend hoogtepunt alleen groter. Bij deze Kunstroute óók. Wij gaan dat niet zelf doen. Wij heten niet Heintje Davids. Maar binnen de tienduizenden die deze kunstzinnige happening in de afgelopen 10 jaar hebben méébeleefd en -genoten, moeten kunstenaars, kunstliefhebbers, organisatoren, sponsoren, financiële of andere experts voor een nieuwe werkgroep te vinden zijn, op weg naar nieuwe hoogtepunten. Geef je op via . Als er vóór 1 januari 2024 geen gegadigden gevonden zijn, zal de Stichting Kunstroute Gulpen-Wittem worden opgeheven per 31 december 2023. Dat voelt niet als stoppen op het hoogtepunt. Dat is coïtus interruptus.
Françoise
