Wat een mooie laatste groet van Sinterklaas toen ik op de ochtend van pakjesavond de gordijnen opendeed...het Heuvelland bedekt onder een pak sneeuw met mooie herfstkleuren ertussendoor. Het wit van de sneeuw deed alles oplichten, zelfs de muizenissen in mijn hoofd verdwenen naar de achtergrond. Na het ontbijt jas aan, muts op, trok ik mijn laarzen aan en wandelde met Nova de witte wonderwereld in...
Vlakbij mijn huis ligt een pad aan de ene kant een klein bosje met een dassenburcht en aan de andere kant een wat hoger gelegen weiland dat overgaat in het kleine paradijs van Jan. Het lijkt alsof iemand met een penseel de herfstkleuren wilde behouden door overal nog wat blaadjes te schilderen in de sneeuw. Eén dag was het een prachtig winters tafereeltje in ons Heuvelland. Vandaag slechts resten sneeuw te zien, de laatste mooie herfstkleuren zijn gebleven.
Herfstkleuren in de sneeuw...winter in deze laatste herfstdagen. Woensdag 21 december beginnen de dagen weer te lengen als op het noordelijk halfrond de winterzonnewende plaatsvindt. Dit astronomisch verschijnsel wordt op kalenders de eerste dag van de winter genoemd, maar voor meteorologen begint de winter op 1 december. Herfst of winter... de sneeuw trekt zich daar niets van aan.
Het doet me denken aan een gedicht van Herman de Coninck uit: Zolang er sneeuw ligt (1975)
Een boodschap van hoop die de dichter ons wil brengen.
Winter
Winter. Je ziet weer de bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.
En toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
Zolang er sneeuw is, is er hoop.