Laat ik beginnen met te zeggen dat ik geen Europapa heb. Lang vóór de Euro ter aarde kwam, had pappa die aarde al decennia verlaten. En da’s maar goed ook, want anders liep ie nu nog steeds om te rekenen naar guldens. Ondanks dat ze zeggen dat dat niet meer mag, want dan zou ie ’t juist doen. Onder het motto ‘dat zoek ik zelf nog altijd uit’. Dat zou ie trouwens ook roepen als de juffrouw onder het dashboard van de auto zou zeggen dat we bij de volgende kruising rechtsaf moesten. Daar had ie die juffrouw niet voor nodig. Sterker, juist omdat zij rechts gezegd had, zou ie misschien zelfs links gaan. Al was ’t maar om die juffrouw te stangen. Nee het is maar goed dat ie de sprong naar de EU nooit heeft mee gemaakt. Hij heeft 2000 nooit gehaald, alhoewel ie altijd gezegd heeft, dat ie dát nog wilde meemaken. Ik vergeef ‘t ‘m, want ik betwijfel of hij echt blij geworden zou zijn van veel ontwikkelingen. Pappa was een man van principes. Daar behoorde bijvoorbeeld het begrip ‘redelijke prijs’ bij. Als hij vond dat er op een terras drie cent, guldencent dan, bovenop de prijs was gegaan voor een glaasje bier, dan was ie in staat om het terras in protest te verlaten. Inclusief het gezin en dat scheelde dus een hoop klanten. Arme Pap, als ie had moeten meemaken dat je tegenwoordig op een terras voor een glaasje Spa, -let wel: water - , 3 euro moet neertellen, zo’n slordige 7 gulden, had ie acuut een hartstilstand gekregen. Goed dat ie die dus al lang daarvóór gekregen heeft. Ik heb zelf die ontwikkelingen wél meegemaakt en zou er dus mee hebben moeten leren dealen, maar soms blijk ik toch dat kind van mijn vader, waarbij alle stekels rechtop gaan staan als het begrip ‘redelijke prijs’ schaamteloos verkracht wordt, waar je bij zit. Op een terras zitten en een pannenkoek bestellen. Voor zo’n kostbaar gebak vroegen ze me laatst € 10,90. Bij pappa zou de stoom uit z’n oren komen als ie voor ’n schijf gebakken beslag van meel, melk, ei een fortuin moest neertellen. 25 Gulden. Voor dat bedrag ging ie met z’n hele gezin naar de speeltuin en kregen ze alle negen frites met mayo. Arme man. Als ie onder hetzelfde hoofdstukje ‘Pannenkoeken’ nog even verder had kunnen lezen, had daar gestaan: ‘een portie extra slagroom bij de pannenkoek € 4,50’. Meer dan 10 gulden voor een dot slagroom. En niet de slagroom uit Pappa’s tijd. Nee, een witte substantie uit een DSM spuitbus, die melkachtig van je bord drijft, zodra ’t spul het oppervlak van je warme kostbare pannenkoek raakt. Let wel: ik noem maar drie voorbeeldjes maar mijn vader was al drie keer met de ambulance afgevoerd. Het is maar goed dat ie nooit Europapa geworden is. Alhoewel: hem kennende, had Europa misschien juist wel baat gehad bij wat van zijn ideeën. Maar dat leg ik volgende keer uit.
(wordt vervolgd)
Meer uitgelicht
Video Hans Creusen status Kerkepad medio November 2024 https://youtu.be/AWs-02BQjVo?si=-cNYN-uUx6GMmDMh
Wat hebben we genoten van ons 190-jarige Jubileumconcert "Geluk" afgelopen zondag! De titel was Geluk, een thema dat verweven is met onze lange geschiedenis. Want geluk is nie...
In de oude Keltische tijd, vele eeuwen geleden, werd het jaar verdeeld in een donkere en een lichte tijd. Hoe, wanneer en waar deze overgang van donker naar licht werd bepaald...
