Ik lust best wel een glaasje cognac. Twee zelfs. Dat maakt me dan niet meteen een alcoholiste, maar het geeft aan dat ik ’t spul best waardeer. Dat in tegenstelling tot bier, want er zijn maar héél weinig mensen die mij ooit een druppel bier hebben zien nuttigen en die zijn dan al héél oud. Maar cognac vind ik lekker en wijn ook. Of dat rode of witte wijn is, is een beetje afhankelijk van omstandigheid en stemming. Doet er ook niet toe: ik lust best een glaasje. Dat laat mij ook wel eens zwerven langs de rekken van de slijter of andere drankenhandel op zoek naar een lekker drankje. Zo passeerde ik afgelopen week een schap waarop een fles cognac prijkte, Remy Martin, een merk dat mijn goedkeuring kan wegdragen. Het stond te glanzen in een luxe fles in een al even luxe verpakking en oogde dus als een feestelijk cadeautje. Nieuwsgierig geworden daalden mijn ogen af naar het prijskaartje. € 2599, stond er. Ofschoon € 25,99 voor een drankje absoluut gezien best pittig is, kun je die prijs voor een fles cognac rustig spotgoedkoop noemen. Zeg maar rustig ‘te mooi om waar te zijn’. Ik keek dus nog eens. Het wás dus ook niet waar. Maar dat lag meer aan mijn lezen, dan aan wat er stond. Er stond dus écht € 2599,00 en dan MOET je als weldenkend mens die komma ook wel twee plekjes naar voren lezen. Een verschuiving van één plekje brengt het bedrag zelfs niet binnen normale proporties; 259,90 euro voor een fles drank is óók al te bespottelijk voor woorden, maar hier stond dus écht vijfentwintighonderdnegenennegentig euro. Voor 0,7 liter zeup. Voor wie denkt dat dit onmogelijk is: het kan nog erger. Want je hebt dan de kleine lettertjes nog niet gelezen: die 2599 was zonder BTW. De prijs inclusief aan de kassa was € 3144,79. Drieduizend, honderdvierenveertig euro en negenenzeventig cent. Maar daarvoor krijg je dan ook wel die mooie verpakking erbij. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar IK heb dan ’t gevoel dat bij mij op dát soort momenten de bodem onder ’t normale denken weg slaat. Welke mensen betalen voor een fles drank 3144 euro? Zeg niet dat die flessen daar voor de show staan; ik heb 30 jaar terug al over hele wijnafdelingen gezworven met prijzen waarvan ik eerst dacht dat ’t ‘t jaartal was, maar ’t bleken DMarken. Der Groschen viel bij mij pas toen de prijzen over 2000 gingen en de eeuwwisseling moest nog komen. Ik heb hier in de buurt in een restaurant gezeten waar ze, naast de gewone drankenkaart, een ‘bijzondere wijnenkaart’ hadden en daar stonden dus gewoon prijzen op van boven de 500 gulden. Onlangs stalen twee gasten 45 flessen wijn uit een Spaans restaurant. Een miljoenenbuit. Eén fles kostte op z’n eentje al 350.000 euro. Dit kan twee dingen betekenen: óf die Remy Martin was een koopje, of dit is te bezopen om waar te zijn. Het is het eerste.
Meer uitgelicht
Heidi
Heidi is een vriendin van me. Een zalige meid. We trekken al met elkaar op vanaf de lagere school en hebben al veel met elkaar meegemaakt. Dat laatste kan gelezen worden als ‘m...
Word jij onze nieuwe dorpsverbinder ??
Dorpsverbinders bevorderen en ondersteunen het gebruik van HalloHeuvelland. Dat doen zij door: Inwoners/organisaties te enthousiasmeren en helpen bij het gebruik van HH, he...