Nederland herdenkt dit weekend de gruwelen van 40-45 en viert de blijdschap om het einde ervan. Ik heb steeds meer bijgedachten bij 80 jaar roepen ‘Dit moeten we blijven herdenken, zodat we dit nooit meer vergeten!’ en ‘Dit nooit meer!’. Omdat jaar op jaar, en zéker de laatste jaren, dat ‘Nooit meer!’ een wrange kreet wordt als je de nieuwberichten volgt. ‘Dit moeten we nooit meer vergeten’ zou naar mijn idee ons de lessen uit de geschiedenisboekjes met extra aandacht moeten laten herlezen, maar als ik de krant lees en het journaal volg, inclusief de praatprogramma’s, heb ik het idee de oorlogshoofdstukken uit de geschiedenisboeken opnieuw te beleven, maar dan in het heden. Enig verschil is dat de eindconclusie juist dóór die geschiedenisboeken niet meer ‘Wir haben es nicht gewusst!’ kan zijn. Je kunt de symptomen in de herhalingsmodus en in bijna chronologische volgorde immers alleen missen, als je de geschiedenisboekjes nooit gelezen hebt of gewoon een rampzalige leerling was bij de geschiedenisles. De opkomst van extreem rechts, het, met een steeds massaler steun, de macht geven aan één man, die per decreet alle waarden en normen met één handtekening kan wegstrepen, die maling heeft aan afspraken, die het woord betrouwbaar niet eens kent, laat staan dat hij ’t zou zijn. Hij is er. Weer. Niet alleen in ’t machtigste land ter wereld, maar als ze er al niet zijn, dan binnenkort, in groeiend veelvoud, in steeds meer landen. Dingen die we zeggen ‘nooit te willen vergeten’. We zien hoe landen binnengevallen worden, duizenden doden vallen, we zien volken uitgehongerd worden en vaak op gruwelijke, bewuste wijze vermoord. We zien rechters aan de kant geschoven worden, wetenschappers en pers de mond gesnoerd worden, maar wij vieren 4 en 5 mei en declameren ‘Nooit meer vergeten’ en ‘Dit nooit meer’ op de Dam. Ik leerde vroeger dat een van de stevigste fundamenten onder de aanloop naar Wereldoorlog Twee de ‘Beurskrach’ was. Ik zie nu een man, die zich boven de wet stelt en zich constant aanprijst als ‘het beste dat de wereld ooit overkomen is’, per decreet zijn eigen Beurskrach organiseren. Ik zie een brallende oranje narcist op televisie openlijk verklaren dat volkeren gedeporteerd moeten worden, en dat met bommen en duizenden doden ingenomen en geannexeerd land geschonken moet worden aan de agressor. En hij noemt het allemaal ‘Ik los het allemaal op’. De gang van Lösung naar Endlösung. Waar heb ik dat eerder gehoord? Dat heb ik toch allemaal al ooit moeten leren? Niet alleen vanwege een goed punt, maar ook als ‘Les uit het verleden’, de onderlegger voor ‘DAT nooit meer’? En mijn premier zit op de eerste rij op de Dam en herhaalt dat en legt zijn krans. Maar hij zwijgt, en dat dus mede namens mij, als er volkerenmoord wordt gepleegd. Als heel bewust voedsel en medicatie en andere eerste levensbehoeften aan vrouwen en kinderen, aan miljoenen onschuldigen wordt onthouden. Als mensen worden vermoord vóór onze ogen. Nu. Maar wij herdenken 80 jaar geleden. En vieren feest.
Meer uitgelicht
Kunstenaars op de Akelei Sabine Lintzen - Sjaak Smetsers - Marcelle van Dijck-Heitzer objecten, sculpturen en schilderijen Tijdens Kunstroute Gulpen-Wittem 2025 in het Pi...
Akkerbouw in vroege tijden. IVN-Heuvelland voor Heemkundevereniging Mechelen. Van oudsher is rondom Mechelen met name sprake van veeteelt en fruitteelt in combinatie da...
Aan de Hilleshagerweg, bij de ingang van de Guhlkoel is weer een prachtig gerestaureerd veldkruis te zien. Ook dit keer is het werk met liefde en toewijding gedaan door Ger Hui...
