Floor, die bij Vodafone de ‘klantenchat’ verzorgt, snapte niet dat ik het maf vond dat een telefoonwinkel niet gebeld mocht worden ‘omdat dat hun van het werk afhield’. ‘Dat doen alle providers’, zei Floor. Ik vond dat juist aanleiding voor een column. Ik vond het klantvijandig. Terwijl ik toen pas een deeltje van hun klantvijandigheid kende. Ik wist bijvoorbeeld nog niet dat de draadloze oordopjes van 229 euro, die Vodafone als actiecadeau beloofde, overal elders gemiddeld 114,50 kostten. De helft van het cadeau. Een cadeau dat je pas kreeg als je ze zelf op een aparte site claimde. Daarbij moest je twee codes invullen. Die bleken weggestopt te zitten op een sticker op de verpakking van de telefoon. Beren op de weg naar een cadeau, dat ze gewoon bij je nieuwe toestel hadden kunnen duwen. Het ‘cadeau’ was dus niet alleen maar de helft waard van wat ze suggereerden, ze gaven ’t liever helemáál niet. Zeg niet dat ik ze nu onterecht verdenk van misleiding en tegenwerking: Dat deden ze zelfs al toen ze, godbeter ’t, TIEN euro korting gaven voor ‘n telefoonhoesje. ‘Uit coulance’. Dat werd, na een vraag van mij, door het personeel eerst omstandig overlegd en toen met een gulle glimlach afgetrokken op de rekening. Toen ze me ’t verkeerde hoesje gaven en ik ’t terugbracht, kreeg ik ’t geld terug, maar naar dat tientje ‘coulance’ kon ik natuurlijk alsnog fluiten. ‘Och’ zei ik, ‘dat zet ik dan ook maar in de column’. ‘Je moet hier niet gaan dreigen’ zei de verkoper ‘dan heb je aan mij een slechte’. Ik vertelde ‘m dat ’t geen dreiging was, maar gewoon een belofte. Toen Samsung later de telefoon opstuurde zat er een foldertje bij waarop stond dat ik bij DIT toestel automatisch standaard een korting van 10 euro op een hoesje MOEST krijgen. Is ‘coulance’ Frans voor ‘misleiding’? Voor een tientje bij een aanschaf van meer dan 1000 euro (dat ze uiteindelijk tóch terugpakten). Ik had ze gevraagd of er inruil op m’n oude toestel zat. Nee, was het korte antwoord. In de documentatie die ik later las, stond dat bij aanschaf van mijn type toestel ik gegarandeerd 150 euro inruil kreeg. Toen ik dat aan de, overigens vriendelijke, jongen van de Vodafonezaak vertelde, zei ie ‘dat is alleen als je ’t bij Samsung zélf koopt’. Dag 150 euro. Als ze nu eens in hun reclame hadden gezet dat ik stukken goedkoper uit geweest was als ik mijn toestel gewoon bij Samsung had gekocht, dat ik daar wél ’t goeie hoesje had gekregen, mét de korting, dat ze me daar zonder allerlei poespas, die draadloze oordopjes gewoon hadden gegeven? Dan had ik deze columns niet hoeven schrijven, had ik komende week niets aan Kassa, Radar en de reclamecodecommissie hoeven melden en had iedereen gewoon kunnen blijven denken dat Vodafone een klantvriendelijke bedrijf was, waar je eerlijk en servicegericht behandeld wordt. Zoals in hun reclame. Nu worden ze alleen poepgiftig als ik hun telefoonnummer in Heerlen ken. Bellen stoort hun klantvriendelijkheid.
