‘t Is stil aan… deze kant
Vanochtend 08.56 uur. Ik tik de app van de Hersenstichting aan om m’n dagelijks Ommetje te registreren. Al 223 dagen achter elkaar is dat elke ochtend een routinehandeling. Zoals ook de voordeur ontgrendelen. Voor elke keer een andere beleving zorgt de volgende stap: bewust de buitentemperatuur opsnuiven én voelen. Sinds dinsdag, de start van de nieuwe lockdown, is daar een terugkerende ervaring aan toegevoegd. Het luisteren naar de stilte. Niet alleen aan de overkant, maar juist dichtbij.
Vanochtend 09.15 uur. Na ruim 2000 stappen loop ik langs de vijver. Ik was gewend op doordeweekse dagen op die route luid pratende of appende pubers richting Sophianum tegen te komen. En ouders met kleine kinderen in kinderwagens of hippe bakfietsen. Nog vaker in rijen auto’s. Verbaasd nam ik dan waar hoe dicht al die ouders in het afgezette kus-en-zwaaivak vóór de basisschool allesbehalve coronaproof bij elkaar stonden. Dat hoeft vandaag niet. Er is niemand meer onderweg. Straten zijn leeg. Geen mens te zien. Zelfs de twee vaste duiven in de grote boom bij de Timpaantuinen respecteren blijkbaar de lockdown. Ze zijn gevlogen. De twee levensgevaarlijke kruispunten bij Sophianum zijn opeens 100% veilig. Geen auto, fiets, scooter of voetganger te bekennen. Spitsuur is Stilte-uur.
Gisteravond 20.46 uur. Ik ga voor de avond-variant van het ommetje weer de deur uit. Deze keer in mijn eigen buurt. Ook nu kom ik geen mens tegen en is de stilte opnieuw hoorbaar. In het donker voelt dat even unheimisch. Het beklemmend gevoel verdwijnt meteen als ik door de Dr. Schepelstraat loop, waar het Feest van Licht ultiem zichtbaar is. De optelsom van al dat licht is een bonte mix van creativiteit en smaak. Ook de rest van de wijk is verrassend uitbundig in allerlei variaties verlicht. Zoals ik eerder deze week al in m’n ommetjes waarnam in Gulpen-West, Gulpen-Oost en het centrum. ‘Nog nooit was Gulpen zo mooi in deze periode’. De oude vrouw met twee keffertjes langs de Gulp weet het zeker. En met haar heel wat Gulpenaren.
Gisteravond 21.34 uur. Bij warme thee en een vervroegd stukje kerstbrood open ik een van de laatste lege blaadjes in het overvolle notitieboekje 2020. Ik geef toe aan de terugkerende verslaving om elk jaar met lijstjes af te sluiten. Deze keer: 1. Straat met de smaakvolste kerstverlichting: Sleedoorn. 2. Straat met leukste mix van straatverlichting (ex aequo): Dr. Schepelstraat en In het Diepe Broek. 3. Iconische kerstlocatie: Markt en omgeving, inclusief Boom van Verbondenheid.
Gulpen (in de vroege ochtend en bij avond) te mogen ervaren als dé stille plek om je hoofd leeg te maken en je exclusief te laten ‘verlichten’… In een flits komt de ongekende drukte in Gulpen tijdens het toeristische hoogseizoen voorbij. Ben ik nu heel oud aan het worden als ik, ondanks corona XL, nu naar meer van dit dan van dat verlang?
Tjeu Seeverens
