Sinterklaas was vroeger voor mij ‘surprisetijd’. Een tijd dat mensen aardigheidjes voor elkaar bedachten en daar vaak heel wat werk in stopten. Tegenwoordig heet het ‘Jeugd is niet meer surpriseachtig ingesteld’. Die vinken hun verlanglijst aan bij Bol.com en die stuurt dat pakje, keurig in cadeaupapier, naar jou en stuurt de rekening naar Sinterklaas. ‘Surprise maken is niet meer van deze tijd’. Erger nog; ‘dit is bepaald geen tijd voor surprises’. Want er zijn waarlijk belangrijker zaken te doen dan kinderfeestjes. En dan doelen ze niet eens op de roetstrepen door de Sinterklaasrekening. Nee deze tijd van pandemie en QR-testen leent zich niet voor surprises: er is een ramp aan de gang. Nou, laat IK dan toevallig de overtuiging hebben dat juist in tijden van rampspoed er extra behoefte aan surprises is. Toen in Zuid-Limburg de watersnoodramp mensen in de ellende onderdompelde werd ik niet verrast door verzekeringen die keurig volgens de polis snel en probleemloos schades afwikkelden. Mij maakten de voetbalteams blij, die advertentietjes zetten met ‘Goh, we zijn met drie elftallen, we zijn jong en we komen graag ook bij u langs om de handen uit de mouwen te steken’ DAT zijn surprises, nota bene van die generatie die niet meer aan surprises deed. Uiteraard zitten er in het lezertjespubliek meteen ook weer mensen die me onmiddellijk beleren, dat ik een overstromende Sinzelbeek niet moet vergelijken met een ramp, die de aarde overspoelt. Die hebben pech. Ik doe dat wel. Het zou voor mij een zalige verademing zijn geweest, als vrijdag, in plaats van die rituele coronadans onder begeleiding van doventolk, op ’t nieuws was gekomen, dat alle medisch studenten, verzorgenden in opleiding, die toch na zaterdag allemaal hun baantje in de horeca kwijt raakten, massaal geroepen hadden ‘Hoezo onvoldoende personeel om dat derde spuitje te zetten? We komen d’r aan. Hoezo minstens drie weken voorbereidingstijd? Vanaf morgen beginnen we. Hoezo niet deskundig? We kennen ’t allemaal. Kom op, waar moeten we heen: Verzorgingshuis? Ouderenverenigingen? Wijkgebouwen?’ Intussen bouwden, -surprise-, de militairen die nu niet naar oorlogsgebied gestuurd worden om daar een gesmeerd lopend vaccinatiecentrum op te bouwen, die centrums kriskras door het hele land. Surpriseoefening. IK zou het zalig gevonden hebben. Helaas, ik kreeg op TV het gejeremieer weer cadeau, waarbij ieder komt vertellen dat hij de uitzondering is, dat hij ’t meest gedupeerd is en dat ’t allemaal zó ingewikkeld is dat we er nog veel zoveelste vergissingen voor over moeten hebben. Geen surprise: dat wisten we al. Daarna komt de Sinterklaasreclame van Bol.com. Van dat meiske, dat vorig jaar een pop gevraagd had en een voetbal had gekregen. En dat meiske had die voetbal een poppenpet, vrolijke oogjes en handjes gegeven. Zij nam ‘m overal mee heen, sliep ermee. Het werd haar eigen zelfgemaakte surprisevriendje, waarmee zij glunderde en lachte. Dit jaar had zij een pop bij Bol.com aangevinkt en kreeg die. ‘Het perfecte Sinterklaascadeau’. ‘De winkel van blije koppies bezorgen’. Haar vriendje, de ballenpop, werd de straat op geschopt. Enige surprise: Bol.com vindt dat Sinterklaasreclame.
Françoise
