De Engelse en de Nederlandse versies van dit gedicht schreef ik ergens tussen 2003 en 2005.
Net als de a-politieke Françoise - zie column 'Politiek' van 8 juni jl - vind ik dat het hoog tijd wordt om zwijgers, slapers, wegkijkers en nog-niet-dapperen wakker te schudden voor het echt te laat is om weerwoord te geven aan de brallers die wereldwijd proberen om onze mooie planeet en de mensheid naar de verdommenis te helpen.
Word in vredesnaam wakker en laat je stem niet verstommen.
De brallers laten zich de mond niet snoeren tenzij ook wij, de gewone mensen in onze gewone kleine gemeenschap, op eigen creatieve manier weerwoord geven, zodat de brallers hun gedrag wijzigen en inzien dat ze zichzelf alleen maar voor schut zetten.
Stemmen verstommen
Waar zijn de gevers
de gevers
zij delen gewoonweg graag
een wereld vol met maaiers
graaiers
achteloosheid eist gestaag
grijpers mijden graag een hinderlaag
en inzicht lijkt een nederlaag
Waar is de liefde
de liefde
geliefden vragen er niet om
een wereld vol met praters
vol haters
ze gooien woorden andersom
en heten woede welkom
woede wederom
Waar zijn de mannen
de vrouwen
de mensen zonder vrees
een wereld vol hoogvliegers
bedriegers
ze liegen met een pokerface
worden angstig zenuwpees
met drempelvrees
Waar zijn de klanken
de stemmen
het muzikale meesterstuk
een wereld vol koplopers
opkopers
slopers vegen met een handdruk
stemmen van hun voetstuk
tot een verstomde blauwdruk
