Ze zijn bijna aandoenlijk zo rond koningsdag; al die verhalen rond koningshuis, koninklijke familie, prinsesjes, paleis en monarchie. Of Maxima weer d’r tasjes deelt met de prinsessen, hoe subtiel de stripjes op de hakkenschoenen van Amalia waren afgestemd op het schouderbandje. Glossy’s in ’t kwadraat als ‘Royals Extra’ geven de ongeblurde opnames achter de koninklijke voordeur. ‘Royals Extra’ heette vroeger ‘Dynasty’. Zoals die serie op TV over de Ewings, oliebaronnen, met hun immense rijkdom, de glitter en glamour, tegenover alle trekjes en (on)hebbelijkheden die hen toch weer iets meer terugbrachten tot het gewone huis-tuin-en-keuken-niveau van bijna nét gewone mensen. Zoals bij de Ewings brave Bobby en onbetrouwbare JR herrie maakten, gebeurt dat in het sprookje van het Engelse koningshuis ook. Alleen heet Bobby daar William en maakt Harry herrie. Harry verstoort ’t sprookje. Niet vieze ome Andrew, terwijl die naar mijn idee feitelijk de grote boze wolf is. En niet alleen de glossy’s en roddelbladen doen mee, de krant, de nieuwsberichten, de praatprogramma’s, specials en tegenwoordig zelfs podcasts storten zich op het royale sprookje dat zich in het Nederlandse verre kasteel afspeelt. Het ‘ze trouwden en leefden nog lang en gelukkig’ interesseert minder; dat Charles trouwt, okay, maar op welke rij zit Harry? We willen vooral de vlekjes op het blazoen zien, de uitglijers, de stappen naast de route, de katjes in het donker. Wat dat betreft, mis je sprookjesfiguren als Bernhard sr, die zelfs toen het sprookjesboek al voorgoed gesloten was, er nog gauw een bijlage aan toevoegde. Waarvoor hij waarschijnlijk dik betaald is geweest, zoals voor nog wel meer van zijn sprookjes. Daarbij vergeleken is Bernhard jr. slechts een sprookjesfiguur van de soort van die whizzkids, die nog op de middelbare school een slimme App bedenken die ze voor een paar miljoen verpatsen. Omhooggevallen rijken omdat ze het geld laten rollen langs plaatsen, waar de dubbele hoeveelheid geld eraan blijft plakken. Dat is slimheid, die iemand van ons óók bereiken kan. Al dan niet eerlijk. Dat is dus geen sprookje. Het wonderlijke bij de échte koningshuisverhalen is de volstrekte onbereikbaarheid van het voetstuk waarop die mensen staan. Die zijn gewoon geboren met eenzelfde navelstreng als jij en ik, maar losgeknipt boven een wiegje dat in Paleis Ten Bosch stond, of Drakensteyn of Soestdijk. En vanaf toen was niks meer normaal en wilden we zo’n jongetje of meisje opeens handjes geven en zeiden u en majesteit, terwijl het net zo’n snotjongens of leuke of minder leuke meisjes waren dan die van bij ons uit de straat. Maar voor hén zingen we ‘oranjeboven’ of ‘waar in ’t bronsgroen eikenhout’, gaan ermee op de foto en proberen ze zelfs áán te raken. De dag van ons leven. Koningsdag was nog nooit zo mooi en uitbundig als dit keer. Lee Towers. You never walk alone. Dat was te zien. En ik? Ik stond ook dit keer weer niet te juichen. Zelfs niet over de vrije dag. Want die heb ik die andere 364 dagen ook. Nee. Ik geloof gewoon niet in spróókjes.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
