Ik las laatst een artikel over Jan. Voormalig raadslid uit Simpelveld. Nu zullen sommigen zich afvragen ‘Simpelveld? Simpelveld? Wat moet ZIJ nou met Simpelveld?’ Niks. Simpelveld is voor mij gewoon een dorp zoals zovele heuvellanddorpen. Het was ooit één van de dorpen binnen mijn werkgebied: het complete Heuvelland, minus Maastricht. Simpelveld heeft bij alle dorpsgrenzen borden staan met ‘Poort van het Heuvelland’. Vraag is aan welke kant van de poort ze zitten. Zeker nadat ze bij de geboorte van Parkstad de poort naar het Heuvelland met een rotklap dichtgooiden. Raar: je zet op de deurpost trots dat men bij jou het Heuvelland in komt, maar de deur is dicht. Wat intussen zeker blijft: vanuit hun ráám, heb je alsnog uitzicht op dat Heuvelland; je kijkt vanuit daar uit over ’t Paradijs. Dat weet ik zeker want ik wóón daar. Afijn; terug naar dat artikel van Jan. Voormalig raadslid Jan. Jan schrijft, dat hij mijn oude werkgebied terug wil. Alleen dit keer inclusief Maastricht. Hij benoemt ’t erger: ‘Ik wil een Maastricht met 300.000 inwoners’. Bij hem begint achter Simpelveld Maastricht. Als ’t aan Jan ligt, komen er nu overal bordjes rond Simpelveld ‘Poort naar Maastricht’. Kijk en dán wordt het vreemd, want als ik vanuit Simpelveld naar beneden kijk zie ik van alles, maar géén Maastricht. Tenzij Specsavers je een bril met wel héél sterke glazen heeft aangesmeerd. Het woord zegt ’t al: Maastricht ligt aan de Maas. ’t Heuvelland ligt in ’t Bijbelse tweestromenland. Men dacht ooit dat dat de Eufraat en Tigris waren geweest, maar wij weten al jaren dat dat de Gulp en de Geul zijn geweest. Hoe Jan opeens op ’t idee komt, dat alles wat onder de lijn Bocholtz-Bunde ligt Maastricht is, snap ik niet. Okay, hij vindt, dat al die kleine Heuvellandgemeenten nog geen deuk in een pakje boter kunnen slaan. Maar zijn er überhaupt mensen in deze omgeving die behoefte hebben om op een pakje boter te meppen? Da’s flauw natuurlijk, want ik weet dat hij doelt op de slagkracht, de daadkracht van al die kleine gemeenten. Dat idee is niet nieuw. Omwille van grotere daadkracht zijn er al tientallen samenwerkingsverbanden geweest. Met al die kleine hertogdommetjes apart kreeg je niks van de grond. Al die samenwerkingsverbanden sneuvelden op het moment dat er écht iets besloten moest worden. In elk hertogdommetje bleek het accent niet op hertog, maar op dom te liggen. Alles spatte steeds weer uit elkaar. Of erger. Ik heb een tijd alle vergaderingen in Vaals gesloten met de zin ‘overigens ben ik van mening dat de grens bij Nijswiller moet liggen’. Maar dat heeft nooit tot resultaat geleid. Ik vrees nu voor Jan dat ‘Groot-Maastricht’ één rivier te ver is. Ik heb heel wat regiovoorzieningen vanuit het Heuvelland naar Maastricht zien verkassen. Gevolg was steeds dat het product halveerde en de prijs verdubbelde. Maar zonder Maastricht hebben we vergelijkbare doelen. Eén paradijs, heeft daadkracht en vind ik mooi zat. En bij Simpelveld komt een bord: ‘Achtung, Sie betreten das Paradies’.
