Als er vroeger één te vrezen moment was in ons bestaan, was dat De Dag Des Oordeels. Tenminste voor de slechteriken onder ons en ons werd voorgehouden dat de meesten slechteriken waren. Die wisten dat ook wel van zichzelf. Ikzelf tenminste wel. Ik loog, ik stal wisselgeld en deed mee aan het snoepgoed jatten terwijl één medeplichtig klasgenootje ’t Elske van ’t Sjnuutswinkelke aan de praat hield. Ik zat dus duidelijk aan de foute kant van dreigende schilderijen over dat Laatste Oordeel, waar De Goeien vleugeltjes kregen en witte jurken en De Slechteriken hoorntjes en bokkenpootjes. Gelukkig heb ik dat soort primitief bijgeloof al geruime tijd achter me gelaten en weet intussen: De Dag Des Oordeels is niet iets in een verre, ongewisse toekomst aan het Einde der Tijden. De Dag Des Oordeels is er NU, elke dag. Die wordt niet door god georganiseerd, maar door het verzameld Midden en Klein Bedrijf, de Horeca, de Zorg, de Overheid, de Vakantiebranche, het Openbaar Vervoer. Kortom: door alles en iedereen, die iets doet, waarvan iemand consument is. Ook deze Dag Des Oordeels is universeel; niemand ontkomt er aan. Dat begint heel onschuldig op een terrasje met ‘Alles naar wens, mevrouw?’ Het is prima, als de juffrouw die je bedient dat een keertje vraagt, maar als twee passerende obers datzelfde vragen en vervolgens, vriendelijk knikkend, de baas van ’t spul, krijg je de neiging om te antwoorden dat alles goed ging, totdat ze allemaal begonnen te zeveren over of alles naar wens was. De horeca heeft bepaald niet het alleenrecht. Schaf een klopboormachine aan op internet en nog vóór je het ding in huis hebt, heb je de eerste enquête in je mail: ‘je bent nu de trotse bezitter van een Bosch 237 NX+, hoe bevalt ie?’ Daar laten ze het dan niet bij. ‘Mogen we nog even van je tijd stelen? Het duurt nog geen 4 minuutjes.’ Vervolgens komt er ‘hoeveel sterren geef je het product, hoe was de afhandeling? De verpakking? Het vervoer? De klantenservice? Zou je ons aanbevelen aan vrienden? Wat zouden we kunnen verbeteren?’ De Dag Des Oordeels. En ze doen het allemaal en steeds méér. ‘U bezocht onze Spoedeisende Hulp, hoe beviel de intake? Werd u goed geholpen aan de telefoon? Aan de balie? Hoe was de dokter? Hoe de verpleegster? De Dag Des Oordeels. Die is dus aangebroken en herhaalt zich elke dag. En jij zit, net als vroeger, aan de kant van degenen die naar de hel moeten. Want als je niet antwoordt, volgt een herinnering of vier. Ze hebben geen tijd voor je klachten, maar hun Pitbull-enquêtecomputer is hun Hellehond. Vervloekt zij De Dag Des Oordeels. We spreken gewoon af; we vullen vanaf nu allemaal ‘Nee!’ in, geven 0 sterren, schrijven ‘We kopen niks meer bij jullie!’ En dat DOEN we dan ook niet meer. Bij de toelichting schrijven we allemaal ‘omdat we jullie gezeik spuugzat zijn’. Me dunkt dat dat een oordeel is. Kijken hoe lang De Dag Des Oordeels 2.0 dan nog bestaat.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
