Ik klaag zelden over mijn sjattepoemel. Niet omdat er niet veel te klagen zou zijn, maar omdat klagen over hem niet helpt. Na 50 jaar ken ik zijn gebruiksaanwijzing wel een beetje. Feitelijk kon ik die na een paar weken al beter lezen dan de doorsnee handleiding van IKEA. Zij ’t dat ik óók bij hem uiteindelijk wel eens een plankje of schroefje overhoud, dat, achteraf gezien, belangrijk was. Trouwens: klagen over hem, doet ie zelf al genoeg. Hij mankeert naar eigen zeggen voortdurend van alles en hij heeft intussen wel ongeveer over al zijn onderdelen geklaagd. Aan inspiratie geen gebrek: hij kan geen medische uitzending op TV zien, waarin een afwijking aan een orgaan wordt behandeld of de volgende dag heeft HIJ de symptomen. Sinds de uitvinding van Google en Wikipedia kan ie naar hartenlust grasduinen in 196.785 sites, die iets over het onderwerp vertellen. Is dat erg? Helemaal niet. Ik zie op televisie volwassen kerels die het hun levenstaak vinden om een hele dag met Legosteentjes in de weer te zijn. Dan heb ik liever, dat hij de tijd doodt met kwalen opgraven in Wikipedia. En, eerlijk is eerlijk, soms levert ’t nuttige informatie op. Voorbeeldje? Jullie weten ongetwijfeld dat het al jaren stikt van de reclames voor hoortoestellen. HIJ had nergens last van, maar die firma’s gaven aan dat je je vrijblijvend kunt laten testen en dat er in de meeste gevallen gratis weer ‘een wereld voor je open gaat’. Dat zette hem zes jaar geleden al aan om eens bij Schoonenberg langs te gaan. Die zeiden ‘m dat ie voor zijn leeftijd prima oren had en hij wandelde helemaal genezen naar buiten. Lang leve Schoonenberg. Maar ja, daarmee was bij mijn schat het probleem niet opgelost. Die bleef naar al die audiologen kijken, die de wereld voor je openen met gratis geavanceerde hoortechnologie, waarbij je zelfs, net als bij hun brillen er eentje extra cadeau krijgt. Dat laatste triggert hém dan weer om gedegen onderzoek te doen, want ‘Iets voor niks krijgen’ bestaat niet. Hij bezocht, zes jaar na Schoonenberg, Specsavers en kreeg daar een offerte waaruit bleek dat naast het bedrag dat de verzekering betaalt, er nog een eigen bijdrage van 345 euro nodig was voor een gratis toestel. Ter vergelijking ging ie óók weer bij Schoonenberg langs en die vertelden ‘m dat hij in zes jaar ietsje was achteruitgegaan, maar dat ie zich de kosten van een hoortoestel moest besparen. ‘Dat loonde niet’. Nu klaagt mijn sjattepoemel weer. Niet omdat ie niet hoort, maar omdat sommige hoorbedrijven dingen doen die hij niet vindt horen. Hij schrijft CZ, die horen hem, maar doen of ze doof zijn. En leggen hem in een lange brief niet uit waarom ze gewoon méébetalen aan onzin. Een beetje gelijk heeft ie dan natuurlijk wél. De schat. Maar waarom ie zich liet testen, snap ik niet. Dat hij goed hoort, had ik ‘m óók kunnen zeggen. Hij LUISTERT niet. Als Schoonenberg dáár iets voor heeft, trakteer ik. Da’s dan gratis.
Françoise
