Ik heb een jubelende voorkeur voor Lente. Geërfd van mijn moeder en die kon goed jubelen. Heel hoog. Hoe hoger, hoe meer haar kinnetje trilde. Mijn moeder was absoluut fan van het voorjaar. En terecht. Bloemen en bloesem, duizenden schakeringen groen, waartussen fel oplichtende tinten geel, wit, roze, rood, oranje, blauw, paars, bij elke bocht in de weg, nieuwe accenten zetten. Lente, Lente, ik houd van de Lente. Meer regenboogkleuren als er in de vlag van de LHBTQ en de rest van het alfabet zitten. Bolgewassen, die overal in perkjes of gazon de kop opsteken en openbarsten, net als hun knoppenbroertjes en -zussen aan de bomen en struiken. Krullende blaadjes, die nog aarzelend gevouwen de takken inkleuren in eerst lichtgroene tinten, die snel donkerder en donkerder groen de bomen hun feesttooi geven. Over dat alles heen het getwitter, getjielp, gepiep, gekoer van een oneindig vogelkoor dat, vooral ’s morgens, komt concerteren als jij nog in bed ligt te soezelen bij het open slaapkamerraam. Lente, Lente, ik houd van de Lente. Ze zijn weer in hele zwermen terug jouw wereld in gevlogen, terug vanuit hun winterverblijven in heel andere delen van de wereld. Ze zijn allemaal doende een nieuwe geliefde te versieren, of hun oude lief hernieuwd het hof te maken. Er wordt materiaal bij elkaar gesjouwd en gevlogen om een nest te construeren of het oude nest nieuw in te richten. Ik houd van die tijd, dat mensen luchtiger gekleed de straat op gaan, terrasjes bevolken. Lente, Lente, ik houd van de Lente. Je ziet hoe de zon de mondhoeken optilt van de mensen die je tegenkomt, hoe de starre winterblik wordt ingeruild voor een glimlach. Hoe er weer méér goedendag wordt gezegd in het voorbijgaan, hoe mensen hun huizen uitkomen. Ze gaan onderweg, wandelen, fietsen, ondernemen dingen. Ze zingen meer, organiseren meer. Lente, Lente, ik houd van de Lente. En net als die vogels met hun nesten, zie je hoe Henk met ladder en pot verf tegen de gevel opkruipt om er een frisse tint aan te geven. Ingrid loopt met emmertje sop en schrobber in de rondte. Het dekbed ligt eindelijk weer fris te luchten op de vensterbank. Eindelijk komen ze weer: de bruiloften en partijen, de eerste festivals staan aangekondigd of zijn zelfs al achter de rug. Tegelijk met de eerste vogelconcerten, kondigt Guus Meeuwis zijn nieuwe concert met de zachte G aan. Helaas het laatste, maar dan toch. Het hoort allemaal bij de nieuwe energie, die overal in de lucht hangt. Lente, Lente, ik houd zielsveel van de Lente. Je hebt meer zin in dingen, hebt meer fut, je voelt nieuwe energie door je lijf stromen, er borrelen nieuwe, leuke ideeën op, je plant de volgende vakantie, verkneukelt je bij de voorpret. Je neemt tijd voor elkaar en lollige dingen. En dan kom jij. En je zeikt, omdat ’t al een hele dag geregend heeft. En dat je daar zo’n bloedhekel aan hebt. Dat dat onderhand eens afgelopen moet zijn. En dan denk ik dáár aan.
Meer berichten van Column
Ik heb ’t eerder gehad over pappa’s afgrijzen als ie de prijsontwikkeling na invoering van de euro had moeten meemaken. Ik heb een verhaal gewijd aan het feit dat ie een stevig...
Vorige week schreef ik dat pappa kon ontploffen bij buitenproportionele prijsstijgingen en dat het maar goed was dat hij die na de invoering van de euro niet meer hoefde mee te...
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik geen Europapa heb. Lang vóór de Euro ter aarde kwam, had pappa die aarde al decennia verlaten. En da’s maar goed ook, want anders liep ie ...
Meer berichten
Tijdens onze wekelijkse maandagse wandeling gingen we vandaag, vergezeld van een druppeltje regen, via Hommerig naar Mechelen. Daar maakten we een rondje via Elzet en kwamen te...
1 december 2024 - Omwegen-39 staat nu op mijn website (zie OMWEGEN) Soms gaat niet alles goed tijdens een reis. Zoals ik in Omwegen-38 al vertelde, zorgden regen, sneeuw en...
Voel je niet verplicht maar ben je nog op zoek naar een gedicht voor de sint of voor de kerstman ik kan je daar graag bij ondersteunen je mag op mijn creativiteit leunen ...
