Fuseren is van alle tijden. Het winkeltje in huis van Sjaak wordt winkel onder het nieuwe huis van Sjaak, dan komt het bord van Spar, Coop of VéGé boven de gevel, organisaties van zelfstandige kruideniers, dan wordt ’t Edah, Plus of ik weet niet wat voor franchiseorganisaties. De één slokt de ander op. Soms loopt schaalvergroting op een disaster uit, bijvoorbeeld als aandelen van een goed lopend, bloeiend bedrijf worden opgekocht door een concern met vertakkingen in allerlei richtingen. Door de nieuwe eigenaren worden alle krenten uit de pap geroofd, de winst afgeroomd, winstgevende delen verdonkeremaand en het bedrijf tenslotte leeggezogen achtergelaten. Terwijl er niets mis mee was. De Hema bijvoorbeeld. Opeens blijkt de goedlopende Hemaworst gebakken lucht geworden en de leveranciers van die lucht liggen met hun jachten in de haven van Dubai. Schaalvergroting is lang niet altijd de weg naar beter. Het is intussen wel vaak de enige manier om op te kunnen boksen tegen de concurrentie, om te kunnen voldoen aan steeds grotere eisen, om te overleven. Dat geldt voor tal van organisaties. Neem gemeenten. Meerssen kan er momenteel over meepraten. Waarbij ik even in het midden laat hoe verstandig ze er over praten. Mensen in de kleine hertogdommetjes in het Heuvelland denken dat ze Hertog zijn, maar blijken intussen vaak alleen dommetjes. Meestal springen ze pas naar een groter alternatief als ze al zo goed als verzopen zijn en moeten zich dan vastklampen aan een reddingsboei die toevallig in de buurt dobbert. Als ze eerder verstandig waren, waren ze op grond van gezamenlijk belang en bundeling van krachten naar een schaal gegaan die niet alleen de eisen van de tijd aankan, maar ook meer mogelijkheden biedt en deuren opent naar beter. Niet beter voor de organisatie, beter voor de burger. Woningstichtingen, cq woningverenigingen, ook zoiets: Vaak blijven woningcorporaties met anderhalve woning, een garage en een schuur, met een administrateur en een opzichter decennia doorploeteren, omdat dat decennia zo geweest is. Dat kan efficiënter, kan beter voor de huurders. En, yes, ik wéét: het hád wat toen we vroeger als lid van de Woningvereniging in Gulpen konden meepraten over hoe onze woningen beheerd werden. Maar ik was blij toen die schaal op goede motieven werd vergroot, we bij Vaals aanhaakten en de nieuwe combinatie nu weer bij Simpelveld aanhaakte. Krijtland Wonen heet ’t nu. Die hebben nu voor duizenden euro’s een nieuwe huisstijl laten ontwikkelen. Wat gekleurde kringetjes op een envelop en ‘krijtland wonen’ in, in grootte verspringende, lettertjes. ‘Dat staat voor het warme karakter’. ‘Het weerspiegelt’ schrijven ze, ‘de dynamische wereld waarin de corporatie zich bevindt. De golvende beweging staat voor het Heuvelland. Dat geldt ook voor de cirkels op de achtergrond die tevens de kernen en samenwerkingen met stakeholders weerspiegelen. Tenslotte staat de O, die onder het lijntje gezakt is, voor de opkomende zon, een blik op de horizon. Kortom, een logo dat geheel bij ons aansluit. En daar zijn we trots op’ schrijven ze ons. Gek: IK denk aan Hemaworst en gebakken lucht.
Françoise
