George Orwell schreef in 1949 het boek ‘1984’. Daarin voorspelde hij hoe in 1984 de mensheid beheerst zou worden door het alziende oog van ‘Big Brother’. De totalitaire leiding zou tot in de kleinste hoeken de samenleving controleren. Ieders privacy werd geëlimineerd. Wij lazen George’s boek als een goed, spannend science fictionverhaal. Toen het 35 jaar later daadwerkelijk 1984 werd, leek het allemaal wel mee te vallen met die voorspellingen. Een letterlijk kortzichtige vergissing. Feitelijk werd de werkelijkheid nog veel erger dan George had voorzien. Niet de totalitaire leiding ontnam ons onze privacy, we leverden die privacy vrijwillig en massaal zelf in bij internet en Social Media, datagiganten gingen aan het verzamelen en hadden met die onnoemelijke berg gegevens niet alleen inzicht in ons hele hebben en houden, maar konden er ook in sturen. En iedere dag groeit die enorme berg privégegevens, want miljarden lopen de hele dag gegevens te leveren met hun telefoons, hun auto, hun slimme meter. Hun deurbel en talloze apparaten seinen een constante stroom informatie door naar Big Brother en Big Brother stuurt op jouw persoon toegespitste informatie naar jou terug. Big Brother, weet wat jij doet, waar jij bent, wat jij vindt, waar je van houdt, wat je nodig hebt. Hij weet via jouw kassabon dat jij al een tijd geen maandverband of tampons gekocht hebt, weet dat jouw leeftijd in de overgang zijn niet waarschijnlijk maakt en opeens krijg je post of toevallige reclames in je mailbox die pas interessant zijn als er gezinsuitbreiding op komst is. Van kraamhulp tot rompertjes. Als je je vakantie geboekt hebt verschijnen er ineens reisverzekeringen en leuke, dure toestanden in de buurt van jouw reisdoel in beeld. Als je in de buurt van je telefoon of spraak-gestuurde soundbar een aantal keren ‘Sauna’ hebt genoemd komt er opeens per ongeluk veel reclame over Welness’ en Thermae 2000 over het voetlicht. De boeken die je leest, de kringen waarin je verblijft, het geld op jouw bankrekening. Jouw gegevens worden verhandeld, jouw data zijn kassa, je bent geregistreerd, geanalyseerd, geselecteerd, gerubriceerd, geregisseerd, gemanipuleerd. Een wereldwijd probleem, zeer geschikt om internationaal te lijf te gaan. Maar ons Europese Parlement komt in casu privacy volgens mij niet veel verder dan regeltjes over ongevraagd foto’s maken en persoonlijke gegevens delen. Ik heb ooit een rondleiding van CDA Europarlementariër Jeroen Lenaers gehad door het Parlementsgebouw. Hij vertelde heel trots dat hij méé de vader was van de privacywet. Aha, dacht ik, JIJ bent dat dus die er voor gezorgd heeft dat de secretaris van de tafelvoetbalbond alle leden toestemming moet vragen om ze op de presentielijst van de jaarvergadering te zetten. En dat de helft van de gezichtjes op klassenfoto’s geblurd zijn. Weg jeugdherinneringen. Weg ook leuke bruiloftskiekjes. Na zijn rondleiding in Brussel kregen we allemaal nieuwjaarskaarten en verkiezingsfolders toegestuurd door Jeroen. De adressen had ie van de veiligheidsregistratie bij het Parlementsbezoek. Opeens was Big Brother niet meer anoniem. Hij blijkt Lenaers te heten. En z’n broer heet Jeroen. Dat wist zelfs George Orwell niet.
