Met de herfst komt elk jaar een heel nieuwe tijd mijn leven binnen. Er zijn allerlei soorten begrenzingen van die tijd. Als kind leerde ik dat de herfst 21 september begon. En dat blijkt ook zo te zijn. Vanaf die dag begint volgens de deskundigen de astronomische herfst. Maar ja, zo’n titel, wil meteen zeggen dat er ook andere herfsten zijn. Zo bestaat er een metereologische. Voor de weerkundigen begint de herfst op 1 september. Typisch Nederlands: zeg dat iets zus is, prompt komt er een groep die beweert dat ’t zo moet zijn. Nu klopt wat metereologen beweren vaak niet, dus die 1 september geldt voor mij niet. Dat doet me denken aan mijn vader. Die had ook van zo’n vaste data die nergens op sloegen. De kachel mocht pas aan op 1 november. Punt. Dat je het 15 oktober bestierf van de kou, donderde niet, de kachel ging aan op 1 november. Zelfs als ’t buiten dan 19 graden was. 1 November was heilig. Op die dag wisselde hij ook van zomerjas naar winterjas. Onafhankelijk van sneeuw in oktober. Met Pasen ging de kachel uit en de winterjas aan de kapstok. Einde discussie. Fatsoenlijke seizoensgrenzen heb ik van thuis uit óók niet meegekregen. Ik houd me dus aan de astronomische 21 september van die deskundigen Maar, lees ik dan nu, volgens die deskundigen begint in 2024 de herfst op 22 september. ‘Zal wel met een schrikkeljaar of zo te maken hebben’ denk ik dan en kijk iets verder in hun schemaatje. Daar staat dat in 2026 de herfst op 23 september begint. Bij mijn weten is het maar elke 4 jaar een schrikkeljaar en zijn er zeker geen 2 schrikkeldagen in één jaar. Niemand van de deskundigen legt uit waarom hun officiële grens van 21 september, bijna altijd één of twee dagen later is. Toen ik een tijd vergeefs naar het antwoord op die vraag gezocht had, realiseerde ik me dat dat volslagen nutteloos bestede tijd was. Wat maakt het nu uit of het 1 september, 21, 22 of 23 is? Herfst is gewoon wat zich buiten afspeelt, wat het doet met mijn omgeving, wat het doet in mijn hoofd. Als ik nu buiten kijk, herken ik de vertrouwde verschuivingen. De herfst klopt aan de deur. (Of juist buiten die deur) Tuinen hebben nog bloem, maar andere. Struiken laten aarzelend wat kleuren toe in 't groen, de lucht belooft water, 't licht trekt de gordijnen dicht. 't Hele schilderij wordt overgeschilderd. Je voelt en ziet: de natuur heeft de potten met nieuwe kleuren verf al klaar staan, maar zoekt de kwasten nog. Wat dondert ’t wanneer die overgang precies begint, ik ben niet benieuwd naar metereologische of astronomische herfst; ik verlang naar de Indian Summer, een term waarmee anderen de herfst aanduiden. Gek om herfst zomer te noemen, maar ook dát maakt me niet uit. Ik kijk elk jaar verrukt naar de insluipende kleurexplosies om me heen. En besluit, kijkend naar buiten: vandaag is het herfst. En geniet.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
