Het gedonderjaag met de temperaturen en weersomstandigheden heeft de streek lange tijd groen gehouden, maar uiteindelijk breekt nu het felgeel, het oranje, het rood en bruin weer door tussen het bronsgroen. Ik hou van die metamorfose. Ik hou van dat warme, hou van het nattige weertype dat er bij hoort. Het zompige geurtje, de paddenstoelen in al hun verschijningsvormen. De herfstmetamorfose is vaak een hele snelle. Als het spul te snel gevallen is in te onstuimig weer zit er een spijtig gaatje in mijn jaar. Niet iedereen deelt mijn enthousiasme voor dit jaargetijde, integendeel: hele volksstammen hebben er juist een gruwelijke hekel aan. Voor ontelbaren is het de tijd van Les Feuilles Mortes, de somberheid. Dat net dan Allerzielen valt, maakt de stemming er niet opgewekter op. Voor veel mensen betekent herfst mistroostigheid. En zo beschouwen ze niet alleen de verkleurende natuur buiten: ook in hun hoofd vallen de bladeren. De zin om wat leuks te doen vergaat hem niet alleen, de gevorderde herfsthater, het schijnt dat de herfst bij uitstek geschikt is om, bij gebrek aan bladeren, dan zelf maar aan zo’n kale tak te gaan hangen. Dat schijnt van alle tijden te zijn, maar nogmaals; ik heb een totaal andere beleving van de herfst. Wat me wel al tientallen jaren opvalt is dat het leger van herfsthaters groeit en die nemen massaal maatregelen om de gevolgen van dat vermaledijde onheilsjaargetijde te bestrijden. Men schijnt de overtuiging te hebben dat die gevolgen stelselmatig erger worden. Ik kan me uit mijn jeugd niet herinneren dat treinen massaal uitvielen omdat er bladeren op de rails vielen. Men past bij de NS bij dreigend herfstweer zelfs de dienstregeling aan. Als je dat een beetje maf vindt, wordt je snel terechtgewezen als ondeskundig op dit rampterrein: van vallende herfstblaadjes krijgen treinen namelijk vierkante wielen. Let wel, dit soort verhalen vertellen dus bloedserieuze hotemetoten op NS gebied op het journaal of Op1. Naar mijn idee moeten ze dan als de donder weer wat van de ouwe wielen uit mijn jeugd bestellen, want die werden niet vierkant. Stoepen worden tot code-rood-gebied verklaard als er bladeren op liggen. Ik herinner mij de dikke pakken bladeren waar ik doorheen liep naar school of kerk en die ik dan bij elke stap zo hoog mogelijk stampte. Tegenwoordig weet men mij ragfijn uit te leggen dat die vuiligheid de stoepen spekglad maakt en dat de aansprakelijkheidsverzekering niet uitbetaalt als jij je stoep niet bladervrij gemaakt hebt. Voor iedereen aanleiding om massaal met de bladblazer de aanval in te zetten. Herfst is voor mij tegenwoordig synoniem aan bladblazergejank. Talloze buurtgenoten kunnen er uren mee bezig zijn. En anders de gemeentejongens wel. ’t Liefst als de bomen nog voor méér dan de helft in het blad zitten, dan kunnen ze volgende week nóg een keer fijn blazen. Dubbel blazen helpt overigens wél tegen hun ontwenningsverschijnselen opgelopen nadat het hogedrukspuitseizoen werd afgesloten. Weg met het blad, of, preventief: weg met de bomen. DE methode om MIJ somber te krijgen door de herfst.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
