Wie mij kent, weet dat ik geen bier drink. Niet omdat ik het niet lust, maar omdat ik er ziek van word. Niet gewoon een beetje misselijk, nee; na twee glaasjes kan ik een hele volgende dag uitgeschakeld voor miracoli op de bank liggen. Dat heb ik er niet voor over. Ik drink ’t spul dus niet meer. Ik heb bijgevolg dus ook absoluut géén verstand van bier, laat staan dat ik commentaar zou kunnen geven bij een vergelijk van biermerken. Dat wil echter niet zeggen dat ik niks met bier heb. Ik woon in Gulpen-Wittem, met in Gulpen de Gulpener en in Wijlre De Brand. Bij mij komt de associatie met het Paradijselijke Tweestromenland niet alleen door het wonen tussen Gulp en Geul, maar ook tussen het kabbelen van Brand en Gulpener. In Wijlre laten ze op alle komborden bij binnenkomst van de woonkern trots weten dat ze al sinds 1340 dat goudflonkerende drankje brouwden. Nu is dat enkele jaren vóór ik geboren werd, dus ik steek voor dat jaartal persoonlijk niet mijn hand in ’t vuur, maar een echte Wijlrenaar zal waarschijnlijk het idee hebben, dat 1340 een late schatting is. Die vermoedt, dat ze daar vlak na ’t jaar 0 begonnen met Brand. Geen wonder. Als Brand het bier was, waar Limburg trots op was, hoe groot was dan niet de trots in de kraamkamer van dat edele vocht. Wijlre, waar zo’n beetje de helft van de bevolking wel op een of andere manier betrokken was bij dat bedrijf. In de productie, de distributie, de vele kroegen, de toeleveringsbedrijven, het transport, de organisatie. In vele families werkten wel vier of vijf familieleden bij Brand. Maar toen kwam, ondanks de gestage groei van het bedrijf, kennelijk de noodzaak om aan nog grotere schaalvergroting te denken om het hoofd boven de schuimkraag te houden. Het bedrijf kwam in handen van DE speler op de wereldmarkt onder de brouwers: Heineken. Ik heb toentertijd wel eens het mopje gemaakt tijdens een familiefeestje in Wijlre dat Heineken Wijlre uit de Brand geholpen had, maar dat werd niet gewaardeerd. Wat zeg ik? Ze hadden me bijna gelyncht. Hun Brand was Brand niet meer. Automatisering en schaalvergroting bij de biergigant zorgde dat er uiteindelijk nog maar zo’n 50 personen werkten. En toen kwam opeens, donderslag bij heldere hemel, het bericht daaroverheen dat ze de boel helemáál gingen ontmantelen. Met medeneming van het bier waar Limburg trots op was. Ooit schreef je Brand bier met een ‘s, tegenwoordig schrijf je het met dt. Heineken drinkt er geen glas minder om. Zoals ze dat op wereldschaal ook niet doen in Rusland, waar ze zeiden vanwege de Oekraïneoorlog te zullen weggaan. Een jaar later blijken ze alleen de merknaam weggestreept te hebben en er 61 nieuwe merken voor in de plaats gezet te hebben. Ze hadden in Rusland een goed jaar gedraaid. Proost Oekraïne. Als ik bier dronk, stopte ik NU met Heineken drinken. Van sommig drankmisbruik, ga ik zelfs zonder te drinken kokhalzend over mijn nek.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
