Ik heb Harry al zo’n 70 jaar niet meer gezien. Ik ben ‘m laatst wel digitaal tegen ’t lijf gelopen. Via Facebook, dat medium, waarmee onze generatie probeert hip en bij te blijven, maar ‘hip’ is al lang niet ‘cool’ meer en ‘cool’ heet inmiddels na ‘vet cool’ ‘ziek’. En wat dat ‘bijblijven’ betreft; jongeren zijn al lang van Facebook af, omdat op die shit je oma zit en dat zuigt, bro. Tot zover het bijblijven. Maar ik zag Harry op Facebook en aangezien hij in Roermond mijn ouwe achterbuurjongen was, zijn wij vriendjes geworden. Dat vriendjes worden is niet vanzelfsprekend want zowel hij als ik kwamen weliswaar uit een groot gezin en dat schept een band, maar in onze buurt stikte het indertijd van de grote gezinnen, dus dat schiep wel heel véél banden en die hield je indertijd niet allemaal echt bij. Afijn Harry (en zijn broer) tref ik nu af en toe langs de digitale snelweg. Met name zo rond carnaval, want dat roodgeelgroene DNA hebben zij van hun moeder meegekregen. Dèt waor unne vastelaovesprie toet oppe knäök. Deze week viel mijn oog op een tussendoorberichtje van Harry, dat me naderhand nog een paar keer door het hoofd ging. Harry had namelijk drie jongemannen, die tegen de voorgevel en het portiek aan piesten, aangesproken en gezegd dat het pand, waar ze net naar buiten gekomen waren, keurige toiletten had. Tot Harry’s geluk hadden de drie geknikt, sorry gezegd en waren doorgelopen. Met hetzelfde gemak had Harry twee tellen later met zijn tanden in z’n hand gestaan, of nog erger. De verhalen van mensen die doodgeschopt werden omdat ze er iets van zeiden als knapen een fiets in de gracht gooiden, zijn al lang geen uitzondering meer. Harry is van onze generatie. Wij liepen ooit met onze MMS-klas tijdens een rondleiding door Jo Hansen,- jawel: De Koe -, over het Munsterplein en Jo zag, hoe een knul een prop papier op straat gooide. Jo beende er op af en vroeg de verbouwereerde knaap ‘Meneer, moog ich dèt veur uch opraape?’ haalde de prop van de straat en mikte die demonstratief in de dichtstbijzijnde prullenbak. Die jong bleef, aangestaard door een hele klas meiden, helemaal verpopzakt staan en maakte zich toen met een vuurrooie pieper uit de voeten. Maar niet lang daarna kwam de volgende generatie. De White Power bijvoorbeeld, opgeschoten jeugd, die er een sport van maakte om keurige Jongerencentra te bezoeken en die kort en klein te slaan. En wie er iets van durfde zeggen, werd ook kort en klein getimmerd. Totdat de White Power dat ook een keer probeerde in Zaal Housmans in Montfort en door de jonge boeren daar wat korter en kleiner aan de straat gezet werd. Geweld was het nieuwe normaal. Harry gelooft nog in ‘t ouwe en zegt dus dat je niet in portieken mag pissen. Maar alle Facebookcommentaren op zijn actie waren ‘Dat is spelen met je leven Harry’, ‘Nooit meer doen, Harry’. Op zo’n moment mis ik de Koe van Hansen.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
