‘Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig wel rijk’, is een zinnetje dat héél vaak bij me opborrelt als ik nadenk over mens en wereld. De laatste jaren uitdrukkelijk méér en anders dan daarvóór. Voorheen bracht mijn eigen aanvulling van die bekende zegswijze nog de illusie, dat als we geld goed zouden beheren, we het geluk van mensen alsnog ermee zouden kunnen dienen. Door het beter te gebruiken. Geld moet rollen. Ja. Maar dan niet de verkeerde kant op. Een groot deel van jullie denkt nu waarschijnlijk onmiddellijk ‘Ja, ja. ’t Moet natuurlijk háár kant op rollen’. Dat deel heeft nog niet door dat ik juist vind dat ’t naar ánderen moet rollen. Die hebben nooit dat andere spreekwoord van me begrepen ‘Als je tevreden bent met minder, ben je sneller rijk’. ’t Gaat, als ’t over geld gaat, bij mij juist meer over anderen. Ik heb geen verstand van geld, maar heb de heilige overtuiging dat er iets heel verkeerds mee gebeurt. De laatste jaren nog meer dan vroeger. En vroeger vond ik ’t al verschrikkelijk. De proporties waarin geld van de één naar de andere rolt nemen steeds wanstaltiger vormen aan. En trouwens: geld rolt veel vaker van de anderen naar één. Vroeger was ik onder de indruk van miljoenen, dat zijn al lang miljarden geworden. Vóór corona werd er vaak jaren gediscussieerd voordat er wat miljoenen naar essentiële ouderenzorg mochten. Toen corona kwam, werd binnen één week in de 2e Kamer zonder veel noemenswaardige discussie kamerbreed besloten over miljarden steunhulp hier en miljarden compensatie daar. Als een onnozel kamerlid riep ‘ja maar, waar halen we dat vandaan’, riep ’t hele kabinet ‘doe nou maar: we hebben zát’. Ook de minister die ’t voorheen verrekte om die paar miljoen uit te trekken voor ouderenzorg. En dan denk je ‘als corona voorbij is, dan volgt de grote boem’, maar nee: corona is niet voorbij en er komt een boem van Poetin BIJ en weer knippert er niemand met de ogen als er miljarden voor boycotgevolgen worden uitgetrokken en voor raketsystemen die we onmiddellijk leveren en miljarden voor de knoop in Poetins gasleiding. Ineens blijkt geld geen rol meer te spelen en economen die altijd overal met zuinige gezichtjes de grootste economische rampen voorspelden als er wat diep in de portemonnee getast werd, houden zich nu nog steeds ijselijk stil. Sterker: de economie groeit. En intussen vliegen de miljarden onbekommerd in de rondte, in proporties waar vroeger iedereen vol ontzetting de adem voor inhield en tegenwoordig alleen ik nog. Maar ja, ik ben primitief. Ik ben een zaniktut. Ik verbaas me nog over jongetjes die goed tegen een balletje kunnen trappen die verkocht worden voor 90 miljoen. Ik zie 4 Mennekes op de TEFAF 2 colliertjes jatten voor een paar miljoen. Nou én? Voor de miljarden die daar in de vitrines liggen, konden we een groot deel van de wereldproblemen oplossen. Getut. Geld moet rollen. Van de anderen naar de één. Vindt de één. Voor hém bewijs dat alles okay is.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
