Eind 1969 werd er, vooral door jongeren, studenten, linkse groeperingen massaal geprotesteerd. 1970 Op de Dam in Amsterdam deed een strijdbare groep vrouwen van zich spreken. ‘De Dolle Mina’s‘. Ze schreven, staande op de trappen van het monument met lipstick de tekst ‘Baas in eigen buik’ op hun buik. Het ging daarbij om het recht van de vrouw een beslissende stem te hebben als het om kinderen krijgen ging. Maar die kreet werd basis voor een veel bredere emancipatiebeweging. Hun roep om emancipatie voerde tientallen jaren in allerlei vormen en intensiteiten de druk op om vrouwen gelijk behandeld te krijgen. Sedertdien is er meer dan een halve eeuw verstreken en ik heb het donkerbruine vermoeden dat er, op de keeper beschouwd, maar in slakkengang vooruitgang is en wordt geboekt. Maar men voelt zich toch zó vooruitgegaan dat in diepe minachting vanuit de ‘cultuureigen’ religie neergekeken kan worden op andere religies, omdat die mijlenver achterlopen als het gaat om de rol van de vrouw. Iets dat voor veel mensen hun oordeel voedt dat bijvoorbeeld de Islam een achterlijke godsdienst zou zijn. Hier in onze streek doen dat bijvoorbeeld degenen die roepen dat ze wat emancipatie betreft gelukkig kunnen terugvallen op de bijdetijdse christelijke, in onze streek vooral katholieke, geloofscultuur. En ze zien met name de islam als een levensgrote bedreiging van dat grote goed, die culturele verworvenheid. Ik vind het juist uitermate vreemd om nota bene rond de normen en waarden rond de gelijkheid van vrouwen en mannen, ons te spiegelen aan de opvattingen van onze moeder de heilige kerk. Nota bene de bakermat van de tweederangs en ondergeschikte rol van de vrouw. Met de bijbel als maatlat. Zoals de thora bij joden, de koran bij de moslims. Precies zo. Het ‘de vrouw volgt de man’ is dan wel, zéér tegen de wil van de christelijke partijen, al in 1958 uit het huwelijksrecht geschrapt, maar juist binnen die kringen zou ik toch niet als eerste gaan zoeken als het om emancipatie gaat. Volgens de Grondwet ‘is eenieder voor de wet gelijk’ maar some pigs are in de kerk toch écht wel more equal than other pigs’. Ga maar eens luisteren op het partijcongres van de SGP. Al die christelijke clubs die er jarenlang voor gezorgd hebben dat vrouwen, als zij trouwden, ontslag moesten nemen en daarmee een ontstellende macht aan kostbare talenten door het riool hebben gespoeld. Instituten waarin tot op dit moment geen vrouw op gelijke voet meebeslist, niet echt mee mag praten. Iets dat we gek genoeg ‘gewoon maar’ geaccepteerd hebben. Ja, óók de vrouwen. Die zijn nu kwaad dat ik hier hún cluppie aanval. Die intussen wel graag tradities met eeuwigheidswaarde in stand houden, waardoor met carnaval de prins de norm blijft, vrouwenvoetbal letterlijk minderwaardig is, leidinggevende vrouwen in de minderheid en gelijke arbeid nog steeds ongelijk betaald. Boodschap aan alle schreeuwers tegen ‘achterlijke andere religies’: als je ’t aan de ‘vertrouwde kerken’ overlaat, had Dolle Mina de juiste protestmethode: dan kun je emancipatie op je buik schrijven.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
