We leven in een tijd dat computerprogramma’s en wereldwijd aan elkaar geknoopte datacentra steeds meer ons leven inkleuren. Da’s af en toe best handig Daardoor weet je via knopdruk wat er in de verste uithoeken van de wereld gebeurt, je krijgt onmiddellijk antwoorden op de meest uiteenlopende vragen die er op enig moment in je hoofd opborrelen. Je kunt berichtjes doorseinen naar iedereen, vaak voorzien van pakkende, bijpassende foto’s of hele filmverslagen. Intussen wordt alles wat je doet bijgehouden door Big Brother. Er worden van iedereen dossiers aangelegd en dagelijks uitgebreid en de gegevens die er over jou verzameld zijn worden voor veel geld verkocht aan bedrijven die daarop alles van je weten en kennen en je met die wetenschap ook heel gericht benaderen. Dat kan met spul dat ze nou net aan jou willen verkopen, omdat ze weten dat je er belangstelling voor hebt. Soms is heel makkelijk omdat ze via betalingsverkeer weten wat jij koopt. Ze kennen je belangstellingen, je passies, je zwakke kanten. En de rest harken ze alsnog bij elkaar omdat ze weten waar je naar kijkt, waarover je je oriënteert, in welke kringen je je beweegt, wat je hobby’s zijn, je aanschaffingen, je recreatiegedrag. Aan de ene kant jeremieert het Europees parlement eindeloos over jouw privacy en de bescherming daarvan, vaak op het pietluttige af. Als je een foto maakt op een bomvolle kermis, moet je eigenlijk iedereen die op jouw foto’s in de botsautootjes staat, toestemming gaan vragen. Je mag niet zomaar iemand bij de aanwezigen vermelden in de notulen van jouw vereniging, je mag iemands emailadres niet zomaar weergeven. Maar het bedrijf waarbij jij op de site gaat kijken naar een nieuwe stofzuiger, begint jou hinderlijk te bestoken ‘om jou in de toekomst nog beter en gerichter van dienst te kunnen zijn’: cookies willen ze van je. Vóórdat ze jouw ‘toestemming’ hebben, kom je niet eens hun site op. Doorgaans kun je wel een knop ‘voorkeuren’ intoetsen, maar die is of vaak moeilijk te vinden of ontsluit een eindeloze rij van items die je allemaal moet weigeren, voordat je aan het eind ‘jouw keuze bevestigt’. Een aantal registraties noemen ze ‘strikt noodzakelijk’ of ‘verplicht’. Daar MOET je dus toestemming voor geven. Hoezo noodzakelijk? Hoezo verplicht? Waarom de omgedraaide wereld? Maak een knopje waarmee liefhebbers ervoor kunnen kiezen om hun gegevens aan Big Brother door te spelen en laat de rest met rust. Maar nee, elke aankoop of contact anderszins houdt Big Brother bij. Prompt krijg je reclames van artikelen die daarop aansluiten of enquêtes van ‘U was in onze winkel, wat vond u ervan?’. Terwijl ik een duidelijk waarneembare en makkelijk te bedienen knop wil om Big Brother uit te zetten. Maar die knop bestaat niet. Big Brother staat aan. En dat blijft ie. Wij zijn dag en nacht onbeschermd vrij te jagen wild, altijd, overal. Maar die plicht om toestemming te vragen aan die lui die per ongeluk op de foto staan bij de botsautootjes, dát hebben we toch maar fijn geregeld….
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
