Een bekende kreet: ‘verenigingen zijn het cement van de samenleving’. Verenigingen leveren niet alleen veel genoegen aan mensen die hun hobby bedrijven, ze zijn wapens tegen eenzaamheid, motoren voor actie, leveren genot bij kijkers, toehoorders, genieters langs de lijn, gevoelens van saamhorigheid, bewondering voor prestaties, spannende competitie, dienen een belang. Ze brengen, vaak letterlijk, leven in de brouwerij. Inderdaad: ze zijn het cement tussen de verschillende geledingen. Maar er zijn volop signalen dat het cement de laatste decennia op raakt en de corona-tijd heeft de cementschappen nog sneller leeggeruimd. Vergrijzing, individualisering: kijk om je heen, op talloze plekken zie je de animo afnemen om de kar te trekken, vrijwilligerswerk te doen, je te binden. Harmonieën kunnen in toenemende mate niet meer zonder ‘gelieënden’, voetbalclubs ontdekken dat je met 9 jongetjes op een veld geen elftal kunt maken, koren fuseren of stoppen en het ooit jongbelegen aanzicht van een mannenkoor is het stadium van ‘gerijpt’ intussen vaak al lang voorbij en dreigt in toenemende mate de status van korrelige oude kaas bereikt te hebben. Voor liefhebbers van oude kaas geen probleem, maar als de laatste korrels op zijn, ligt er geen jonge kaas meer op ’t schap. Als er ééntje dat betreurt, ben ik ‘t, want ik weet hoeveel ik genoten heb van talloze verenigingsproducten, op toneel, in carnavalszittingen, bij de wedstrijd, het defilé, de optocht, het concert, de voordrachtskunstenaar, de voorlichtingsavond, het dorpsevent. Gelukkig zijn er nog steeds de krenten in de pap, die toch nog bovendrijven. Neem zo’n gemeenschapsgebeuren als de Poorten van Reijmerstok, waar een half dorp, met de fanfare als motor, duizenden laat genieten, kijk naar de promotie van FC Gulpen waaruit een groot deel van ’t dorp enthousiasme bijtankt. Neem de massale bijdrage van talrijke vrijwilligers wanneer een gigaproductie als het Dagboek van een Herdershond letterlijk over de bühne moet komen. Het IS er nog. Nog blijer word ik als ik meekrijg dat in tijden van nood, met name in verenigingskringen mensen heel vanzelfsprekend handen uitsteken naar de gemeenschap. Waarbij ze niet alleen elkaar onderling helpen. Neem de overstromingsramp die onze regio vorig jaar trof. Ineens waren er de advertentietjes van voetbalclubs ’Mensen, wij zijn met twee elftallen, bel maar: we komen helpen’. Vrijwillige handjes waren daar heel veel. Een Rotary in deze omgeving werd benaderd door de Rotary van Zierikzee. Als ergens in Nederland mensen weten wat een overstromingsramp betekent dan is het in Zeeland. Die club dáár herinnerde zich hoe goed hulp indertijd deed en organiseerde nu vliegensvlug opvang in bungalowparken en hotels in Zeeland voor Limburgse getroffen gezinnen om even op adem te komen, even weg van de ellende. De toen getroffen gemeentes Gulpen-Wittem, Valkenburg en Meerssen togen vorige week naar Zierikzee om daarvoor te danken. Gulpen-Wittem nam Mannenzangkoor Caecilia mee, die daar een verrassingsconcertje gaven. Zomaar. Cement van de samenleving vierde dat er nog cement van de samenleving bestond. En Caecilia had en passant ook een dag lol. Dat is ’t hechtingsmiddel van dit soort cement. Wees dus zuinig op ’t cement.
Meer berichten van Column
Nog voor november goed en wel gestart is, begint al jaren in heel Nederland een discussie over het feest van de Goedheiligman. Niet aangestuurd door de fabrikanten van pepern...
Het is natuurlijk niet nieuw; het verhaal van de melkboer die zijn melk aanlengde met water. Dat was in de tijd dat je gewoon bij Piet de melkboer aan de kar losse melk kocht. ...
Een gewone donderdagavond. Die we deze week opfleurden met een concertbezoek in Vaals. De mogelijkheid daartoe wordt regelmatig geboden door het CultuurFonds Wittem, dat al vel...
Meer berichten
Tijdens een feestelijke ceremonie heeft burgemeester Ramaekers op woensdag 26 november het Jongerenlintje van de gemeente Gulpen-Wittem uitgereikt aan twee uitzonderlijk betrok...
Schreeuwen, beledigen, intimideren, bedreigen? Limburg trekt een streep.
De BAGW groeit – en dat is hard nodig. Sinds maart 2025 zijn we uitgegroeid tot een sterke, kritische én opbouwende stem voor een open, eerlijke en toegankelijke lokale demo...
