Tegenover de kerk in Eys en grenzend aan het zo druk bezochte terras van ‘Bie de Tantes’ ligt nog heel even een van de meest bijzondere winkeltjes in Gulpen-Wittem. De Groene Knoop van de altijd positieve Astrid Deckers (45). Met eerlijke en duurzame kleding en lifestyle-producten, waarvoor zelfs in coronatijd de mensen in de rij stonden. Toch sluit ze met veel hartzeer en emoties op 18 juli op deze locatie haar deuren. Om half augustus weer open te gaan in een groter, historisch pand in Mechelen: A gen Vogelstang in de Hoofdstraat. Ooit een ijzerwarenwinkel en daarna een VVV- en cadeauwinkel en net als de winkel in Eys ook postkantoor. Waarom gaat Astrid verkassen en hoe ziet haar toekomstdroom uit?
WEEKENDINTERVIEW / tekst & foto's: tjeu seeeverens en maria mobers
Astrid: ‘In Eys heb ik de afgelopen maanden met een knoop in mijn maag elke dag met m’n hond door het bos gelopen. Het hart zei dat ik met de Groene Knoop niet uit dit fantastische dorp mocht vertrekken. Ik heb me hier al die jaren zo welkom gevoeld. Maar mijn verstand zei dat we hier uit ons jasje waren gegroeid. De volgende grote uitdaging was: vind op deze overspannen huizen- en winkelmarkt maar eens een pand dat qua sfeer bij mij en m’n duurzame mode en accessoires past. Gulpen is het winkelhart van het Heuvelland en daar waren wel wat opties aan de Rijksweg. Maar de hectiek in dat dorp past minder bij mij. Op A Gen Vogelstang was ik meteen verliefd. Dat waren ook de andere belangstellenden, onder wie meerdere horecaondernemers. De eigenaren van het pand gunden het mij en daar werd ik heel gelukkig van. Het verzachtte de pijn van het vertrek uit Eys.
Astrid was net nog geen 30 toen ze besloot bewuster met voedsel om te gaan. Eerst een biologisch stukje vlees, daarna seizoensgebonden biologische groente en fruit. ‘In die winkels voelde ik me prettig bij de spontane achtergrondinformatie over wat er op mijn bordje kwam te liggen en welke weg het had afgelegd. Mijn kleding kocht ik in die tijd bij Berden in Heerlen. Dertien jaar geleden hing er ‘alleen’ een prijskaartje aan. Ook het personeel kende het verhaal achter die kleding niet. Dus zocht ik online uit hoe de wereld van de kleding in elkaar zat. Het bleek een beerput. Mensonterende toestanden bij ook nog eens een zeer milieubelastend productieproces. Vanaf dat moment wilde ik alleen nog een verantwoorde spijkerbroek, jurk of T-shirt. Maar in Limburg kon ik daarvoor dertien jaar geleden nauwelijks ergens terecht. Alleen in de Randstad of online. Ik begon daarom een eigen webwinkel. Een vrij makkelijke instap in mijn nieuwe wereld. Nog makkelijk te combineren met m’n kantoorbaan als management assistent. Op mijn zolderkamer zocht ik uit waar ik biologische kleding kon inkopen en hoe ik mijn doelgroep kon bereiken. Collega’s snapten er niets van, zaten vol stoffige vooroordelen. Eco-mode was toch alleen maar beige? Had ik thuis een schapenkudde? Breide ik zelf alle kleding?
Op Open Zondagen nodigde ik ze uit om op die zolder kleding van de webwinkel te komen bekijken, voelen en passen. Bijna elke bezoeker was oprecht enthousiast. De volgende stap was nog steeds heel klein. Ik huurde een paar rekken in een ecologogische winkel, destijds tegenover de natuurvoedingswinkel in Voerendaal. Op zaterdag kon ik er proeven hoe mensen op mijn aanbod reageerden. Dat was echt positief. Dus besloot ik in 2011, midden in een crisistijd, toch mijn baan op te zeggen en met een eigen winkel op een centrale plek in Eys te beginnen. Naast veel mensen uit Maastricht en het Heuvelland komen er veel toeristen uit alle windstreken. De Groene Knoop werd stap voor stap een begrip, zowel online als winkel. Ons assortiment breidden we vijf jaar geleden uit met tal van biologische lifestyle-producten.
Vorig jaar maart brak de coronatijd aan. Ook in Eys gingen alle horecazaken en terrassen dicht. Zouden mijn klanten me nog wel kunnen vinden nu ze hier in de buurt niet meer tijdens een fietstocht of een wandeling konden stoppen voor een kop koffie of een lunch? Maar door gedragsverandering en bewustwording werd het zelfs steeds drukker. Weet je wat het is? Tien jaar geleden kwamen 14-jarige dochters mee met hun moeders naar de winkel, met opmerkingen als ‘Mam, ecomode is zo duf en duur. Ik wil voor mijn 50 euro kledinggeld per maand zoveel mogelijk spullen bij Primark of H&M kopen. Duurzaam? Boeien!’ Nu slepen meiden van dezelfde leeftijd hun moeder mee naar de Groene Knoop om plasticvrije shampoo & shower bars, vegan sneakers, fairtrade sieraden en duurzame t-shirts te kopen. Tien jaar geleden moest ik echt op zoek naar merken die aan mijn eisen voldeden. Anno 2021 krijg ik bijna wekelijks nieuwe merken aangeboden die de overstap naar de duurzame mode hebben gemaakt en graag een plekje in de Groene Knoop willen.
Klanten belden me in de lente op om zich te verontschuldigen dat ze deze winter niet waren geweest. Niets van onze kleding bleek al aan vervanging toe. Dan ben ik blij en trots. Mijn streven is ook niet dat dezelfde klanten bij ons steeds méér gaan kopen, maar dat meer mensen onze winkel ontdekken en dus bewust kiezen voor eerlijke en duurzame kleding en lifestyle-producten. Daarom ruil ik Eys in voor Mechelen. Hier zijn we uit ons jasje gegroeid. In Mechelen is de winkeloppervlakte groter. Er is ruimte voor een andere indeling en bijvoorbeeld een aparte plek voor duurzame mannenmode. De langgekoesterde wens om (h)eerlijke koffie, thee en (vegan) taartjes te kunnen serveren, gaat eveneens in vervulling. Dat kan ik niet allemaal meer alleen. Ik ben op zoek naar personeel dat even enthousiast is over en betrokken bij wat wij de wereld te bieden hebben. Van nature heb ik faalangst, maar toch durf ik nu hardop tegen mezelf te zeggen: ‘Ook dit komt weer goed, Astrid.’
Over de ‘landing’ van Astrid en de Groene Knoop in Mechelen schrijft Alberdina Calsbeek in het najaar een vervolgverhaal voor Hallo Heuvelland.
